[รุ้งทรงกลด]

ผมจะสวด อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ เพื่อบูชาสมเด็จองค์ปฐมก่อนออกจากบ้าน

ส่วนเวลาอยู่นอกบ้านนั้น ผมจะภาวนาคาถา เช่น คาถาเงินล้าน คาถามหาสะท้อน โดยเฉพาะเวลาเดินทางก็จะสวดไปเรื่อย ๆ เพราะความหวาดระแวงในภัย และเพื่อต่อต้านสิ่งรบกวนต่าง ๆ ผมจึงพยายามสวดให้ได้ตลอดเวลา บางทีก็สวดต่อเนื่องกันเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง

แต่พอทำไปบ่อย ๆ หลาย ๆ ครั้ง ก็ทำให้เจ็บคอ ทั้ง ๆ ที่คนอื่นสวดนานเป็นชั่วโมง เขากลับไม่เป็นไร แต่ผมกลับเจ็บคอ ในเมื่อสวดออกเสียงดังไม่ได้ ก็ต้องสวดเบา ๆ สักพักก็ได้แค่ขยับปาก บางครั้งก็ดูคาถาบนหนังสือ อ่านตามในใจ บางทีก็ต้องใช้วิธีนับนิ้วไปทีละคำ บางทีก็ใช้นิ้วเปล่า ๆ เขียนคาถาไปตามตัว รู้สึกว่าใจก็นิ่งพอสมควร

ไม่ทราบว่า ที่ผมทำแบบนี้ ถือว่าผมทำความเพียรได้เพียงพอหรือยังครับ