[เถรี]

พวกคุณจะเห็นว่าบางวันผมประกาศว่าผมไม่ออกไปไหน เพราะวันนี้ผมซักผ้าจีวร ก็ไม่มีจีวรห่มแล้วจะไปไหนได้ ? เหลืออังสะกับสบงเท่านั้น และไอ้หุ่นผมก็อวดชาวบ้านไม่ได้เสียด้วย ผอมกะหร่องเชียว...! พอถอดจีวรออก ก็ซี่โครงเดินได้ดี ๆ นี่เอง บางทีญาติโยมเห็น ก็อาจจะประเภทได้ "อัฏฐิกอสุภะ" ไปด้วย พิจารณากระดูกเป็นอารมณ์ บรรลุกันไปบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?

อีกส่วนหนึ่งก็ในเรื่องของการประชุมคณะสงฆ์ในเขตปกครองภาค ๑๔ วันนี้ เรื่องที่เจ้าคณะภาค ๑๔ ท่านเตือนเป็นพิเศษก็คือ การที่พระเราเล่นสื่อโซเชียลโดยไม่ได้ระวัง อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่า ถ้าเราไม่ระวัง ทันทีที่ลงไป ถ้าใครเห็นไม่ชอบมาพากล เขาก็จะแค็ปเอาไว้ แล้วก็จะเป็นข้อมูลที่เขาเอามาถล่มเราทีหลัง..!

อย่างที่บอกพวกท่านทั้งหลายเอาไว้ว่า ช่วงที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาด คณะสงฆ์ของเราทุ่มเทเพื่อชาวบ้านมหาศาลมาก มหาศาลชนิดที่รัฐบาลทำไม่ได้ แต่ละวัดตั้งโรงพยาบาลสนาม ตั้งศูนย์พักคอย ตั้งโรงทาน มอบเครื่องเวชภัณฑ์ มอบยาต่าง ๆ ช่วยเหลือญาติโยมที่ลำบากเดือดร้อน รัฐบาลทำได้หรือเปล่า ? ทำไม่ได้หรอก แต่มีใครชมไหม ? ไม่มี..!

แม้กระทั่งพระต้องลงไปเผาศพผู้ติดเชื้อไวรัสจนสิ้นชีวิตเสียเอง เพราะว่าสัปเหร่อกลัวติดเชื้อ ก็เลยหนีไปเสียแล้ว เรื่องดี ๆ พวกนี้ไม่ค่อยจะมีนะครับที่เป็นข่าว แต่ทันทีที่พระไปล้อมวงฉันหมูกระทะแกล้มเบียร์ เขาเล่นข่าวเป็นอาทิตย์ แล้วข่าวนี้ก็จะอยู่ไปชั่วฟ้าดินสลายครับ วันดีคืนดีก็จะโผล่ขึ้นมาใหม่ ประมาณอาทิกัมมิกบุคคล ถึงเวลาก็ต้องได้รับการอ้างถึง

หลวงพ่อเจ้าคณะภาค ๑๔ ท่านเป็นห่วง เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วพระภิกษุสามเณรของเรา โดยเฉพาะที่บวชมาใหม่ ๆ สติสัมปชัญญะยังน้อยครับ มักจะคิดว่า "ไม่เป็นไร" แล้วก็โพสต์ภาพออกไป

ขณะที่ไอ้ตัวเล็กถ่ายรูปสามเณรนั่งกรรมฐานตอนเช้า แล้วกลายเป็นเลื้อยกับพื้น ผมยังเตือนบอกว่า "ห้ามเอาไปลงสื่อ เป็นภาพที่น่ารัก แต่ไม่น่าดู เพราะว่าสามเณรคือเชื้อสายของสมณะ เป็นบุคคลที่ชาวบ้านเขาเคารพเป็นปูชนียบุคคล"

แม้กระทั่งในกลุ่มไลน์ที่มีรูปสามเณร ๓ รูปนั่งเซลฟี่กัน แล้วมีรูปหนึ่งประเภทนั่งสบงเปิด ป้าตุ่น (นางสาวบุญสนอง บุญยงค์) เอามาลงกลุ่มไลน์ ผมก็บอกไปว่า "ไม่ควรที่จะทำ อะไรก็ตามที่ทำให้คุณค่าของพระภิกษุสามเณรลดลง อย่าได้ทำเป็นอันขาด" เราอาจจะเห็นว่าเป็นภาพที่น่ารักและตลกดี สามเณร ๓ รูป ถ่ายรูปด้วยกัน แต่มีรูปหนึ่งนั่งชันเข่า สบงเปิดเห็นไปยันไหนก็ไม่รู้..!? แต่ถ้าสำหรับคนทั่ว ๆ ไปก็คือเสื่อมศรัทธา ถ้าหากว่าแม้แต่พระเณรของเราไม่รู้จักระมัดระวังเรื่องพวกนี้ จะให้โยมเขาระมัดระวังแทน ย่อมเป็นไปไม่ได้