[เถรี]

ข้อต่อไป อันตรายมากครับ ญาณ คือ เครื่องรู้บังเกิดขึ้น ไม่ว่าจะคิดจะตรองอะไร เป็นเหตุเป็นผลไปหมดครับ พวกนี้ถ้าหากว่าเป็นนักการศึกษา นักวิชาการ นักวิทยาศาสตร์จะดีมาก จะคิดยานอวกาศวาร์ปไปดาวอื่นก็คิดได้

แต่เราต้องรู้จักสังเกตว่าญาณที่เกิดขึ้นนั้น ส่วนใหญ่แล้วถ้าเราใช้ผิดทาง ก็คือไม่เอามาใช้ในวิปัสสนาญาณ ก็จะพาให้เราคิดไปเรื่อยครับ มีแต่เรื่องสมเหตุสมผลไปหมด แต่ไม่มีเรื่องของการตัดกิเลสเลย ถ้าเราพลาดก็จะโดนจูงจมูกไกลไปเรื่อย คิดอะไรก็ใช่ แต่ว่าไม่ช่วยให้ตัดกิเลสเลย

อธิโมกข์ ความน้อมใจเชื่อ เมื่อการปฏิบัติเริ่มมีผล ก็ประเภทมอบกายถวายชีวิต ลักษณะนี้น่ากลัวครับ อธิโมกขศรัทธา เป็นการเชื่อโดยไม่มีปัญญาประกอบ ถ้าจะเชื่อต้องเชื่ออย่างพระสารีบุตร ที่พระพุทธเจ้าตรัสถามว่า "ธรรมที่ตถาคตกล่าวมานี้ เธอเชื่อหรือไม่ ?" พระสารีบุตรทูลตอบว่า "ยังก่อนพระเจ้าข้า" พระพุทธเจ้าตรัสถามว่า "เพราะเหตุใด ?" พระสารีบุตรทูลตอบว่า "ต้องปฏิบัติตามแล้วเกิดผล ถึงจะเชื่อพระเจ้าข้า"

ไม่อย่างนั้นแล้วอธิโมกขศรัทธานี่พังครับ มีเท่าไรก็ประเภทควักไปถวายเขาหมด เขาบอกว่าอยากเป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราชต้องให้ทาน อยากเป็นชั้นดาวดึงส์ต้องให้ทานยิ่งไปกว่านี้ อยากเป็นชั้นยามา ต้องให้ทานยิ่งกว่าชั้นดาวดึงส์ ก็หมดเนื้อหมดตัว เดือดร้อนกันมาเยอะแล้ว เพราะอธิโมกขศรัทธา คือ ศรัทธาโดยปราศจากปัญญาประกอบ

อุปกิเลสข้อต่อไป ปัคคาหะ ความเพียรกล้า ขยันครับ แต่เป็นการขยันที่ไม่มีมัชฌิมาปฏิปทา อย่างทิดชาติชาย สมัยที่บวชอยู่ เดินจงกรมภาวนา ๒ เดือนต่อเนื่องกัน ไม่กินไม่นอน ถ้าไม่มีกำลังฌานหนุนอยู่ก็ตายไปนานแล้ว จนกระทั่งในที่สุดก็สติแตก โดนจับส่งโรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา..!

ความเพียรเกิดขึ้น ต้องรู้จักความพอเหมาะพอดี ต้องมีการพักผ่อนบ้าง อย่างน้อยสักวันละ ๒ ชั่วโมงก็ยังดี ก็ต้องมีฉันอาหารฉันน้ำบ้าง ไม่ใช่ลุยยาวโดยไม่กินไม่นอน เพราะว่ามรรคผลอยู่แค่เอื้อม..มรรคผลอยู่แค่เอื้อม..กูต้องเอาตอนนี้ให้ได้..! ดูอย่างพระอานนท์สิครับ เดินจงกรมทั้งคืนแต่ไม่ได้อะไร พอเอนตัวลง ยังไม่ทันจะนอน ก็บรรลุตอนนั้นเลย