[เถรี]

ปาฏิเทสนียะ มีอยู่แค่ ๔ ข้อ ส่วนใหญ่ก็คือเรื่องของนางภิกษุณีที่ไปยุ่งไปเกี่ยวกับเรื่องการกินการอยู่ของพระ ปาฏิเทสนียะบอกตรง ๆ ว่า พูดปฏิเสธให้เป็น ก็คือเขาว่าอะไรมา ก็หัดบอกไปเสียบ้างว่าอันนี้ไม่ใช่

อย่างวันก่อน ร้านโยมจีไลถวายมะม่วงสุกมาถุงเบ้อเร่อ บอกว่า "หนูรู้ว่าหลวงพ่อชอบมะม่วงสุก" ผมยังสงสัยเลยว่า..กูไปชอบตั้งแต่เมื่อไร ? แสดงว่าอาจจะมีใครสักคนหนึ่งไปปากหมาพูดถึง..! แล้วผมก็อาจจะต้องทนฉันมะม่วงสุกไปอีกหลายสิบปี ก็คือให้รู้จักกล่าวปฏิเสธเสียบ้าง ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ตามไป ๆ แล้วแต่เขาจะบอกจะกล่าว ก็ทำให้นางภิกษุณีนั้น ถ้าไม่ใช่ใหญ่คับครัวไปเลย ก็อาจจะทำให้พระนั้นต้องทุกข์ทรมานไปฉันไปกินในส่วนที่ตนเองนั้นไม่ชอบเข้า หรือไม่ก็..ได้ไปฉันไปใช้ในส่วนที่ตัวเองชอบ แล้วเกิดกิเลสกำเริบขึ้น

อาบัติต่อไปก็คือ อนิยต แปลว่า ไม่แน่นอน ตรงนี้เขาปรับตามที่พระรับ อย่างเช่นว่า ภิกษุอยู่กับผู้หญิงสองต่อสอง ถ้ามีผู้มาโจทย์ด้วยอาบัติปาราชิก สังฆาทิเสส หรือปาจิตตีย์ ภิกษุรับอย่างไรให้ปรับอาบัติตามนั้น

คราวนี้ผู้ที่จะมาโจทย์นั้น ท่านใช้คำว่า ต้องเป็นบุคคลที่เชื่อถือได้ ซึ่งตรงจุดนี้หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า บุคคลที่เชื่อถือได้ต้องเป็นพระโสดาบันขึ้นไป ก็กลายเป็นเรื่องยาก ดังนั้น..สมัยนี้คุณต้องบันทึกคลิป จะเป็นภาพหรือเป็นเสียงก็ได้ แล้วค่อยไปโจทย์คนอื่น ไม่อย่างนั้นแล้วถ้าไม่มีหลักฐานเราจะโดนอาบัติเอง จำได้ไหมครับ ? โจทย์ผู้อื่นด้วยอาบัติปาราชิกไม่มีมูล เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส โจทย์อาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูล เราต้องอาบัติปาจิตตีย์

ข้อต่อไปคืออาบัติทุกกฏ คำว่า ทุกกฏ ก็คือ ชั่ว ยาก ส่วนใหญ่แล้วเป็นการละเมิดในเสขิยวัตรทั้ง ๗๕ ประการ หรือว่าละเมิดในส่วนของอภิสมาจาร คือ ศีลที่มานอกพระปาฏิโมกข์

ส่วนสุดท้าย ก็คือ ทุพภาษิต แปลตรง ๆ ว่า วาจาชั่ว ดังนั้น..ไม่ว่าจะเป็นการพูดคำหยาบก็ดี พูดส่อเสียดก็ดี พูดในสิ่งที่เพ้อเจ้อไร้ประโยชน์ก็ดี จัดเป็นอาบัติในส่วนของทุพภาษิตทั้งหมด ในเมื่ออยากจะแปลก็แปลให้เต็มที่ไปเลย...!