[เถรี]

เมื่อรับตำแหน่งเจ้าคณะตำบลชะแล เขต ๒ ใหม่ ๆ กระผม/อาตมภาพก็เข้าไปสำรวจพื้นที่ว่ามีวัดและสำนักสงฆ์อยู่ในเขตที่ต้องดูแลเท่าไร ? ก็พบว่ามีวัดที่ต้องดูแลอยู่ ๕ วัด และสำนักสงฆ์อีก ๗ สำนักสงฆ์ โดยเฉพาะวัดทุ่งเสือโทน หรือในชื่อชาวบ้าน คือวัดคลิตี้บน มีหลวงปู่ไกโพ่ ท่านเป็นเจ้าอาวาสอยู่

พอเห็นหน้า ท่านถึงขนาดน้ำตาไหล บอกว่า "ผมเป็นเจ้าอาวาสมา ๒๗ ปีแล้ว เพิ่งได้มีวาสนาได้เห็นหน้าเจ้าคณะตำบลในวันนี้เอง..!" ก็แปลว่าตลอดระยะเวลาที่หลวงปู่ท่านเป็นเจ้าอาวาสมา ๒๗ ปี แม้จะมีเจ้าคณะตำบลอยู่ตลอดมา แต่ก็ไม่มีใครกล้าฝ่าฟันความทุรกันดารเข้าไปตรวจการคณะสงฆ์ เหมือนดังที่กระผม/อาตมภาพได้ทำ

ในช่วงนั้นกระผม/อาตมภาพต้องเดินทางเข้าไปทุกอาทิตย์ บางอาทิตย์ก็ ๒ - ๓ ครั้ง เพราะว่ามีงานด่วนของคณะสงฆ์เข้ามา แล้วในพื้นที่นั้น เนื่องจากว่าเป็นอุทยานและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า แม้ว่าจะเป็นการประกาศขึ้นมาทีหลัง ชาวบ้านเข้าไปอยู่ก่อนก็ตาม แต่ก็มีการบังคับใช้กฎหมาย ทำให้ไม่สามารถที่จะตั้งเสาสัญญาณโทรศัพท์ได้ จึงต้องเข้าไปส่งหนังสืออย่างเดียว

การส่งหนังสือนั้น กระผม/อาตมภาพเคยสำรวจเส้นทางโดยการเซ็ตไมล์ในรถ การส่งหนังสือจากวัดแรกถึงวัดสุดท้าย ทั้งหมด ๕ วัดและ ๗ สำนักสงฆ์นั้น เป็นระยะทางถึง ๑๔๒ กิโลเมตร..! ถ้าญาติโยมทั้งหลายนึกไม่ออกว่ากว้างใหญ่ไพศาลหรือว่าไกลขนาดไหน ก็ให้นึกดูว่าจากกรุงเทพมหานคร ผ่านจังหวัดนครปฐม ผ่านอำเภอบ้านโป่งของจังหวัดราชบุรี ผ่านอำเภอท่ามะกา อำเภอท่าม่วง เข้าไปจนถึงอำเภอเมืองกาญจนบุรีนั้น เป็นระยะทางแค่ ๑๒๖ กิโลเมตรเท่านั้น

แต่จากในส่วนของตำบลชะแลเขต ๒ ซึ่งกระผม/อาตมภาพวิ่งส่งเอกสารหนังสือต่าง ๆ นั้น ปรากฏว่าเป็นระยะทางถึง ๑๔๒ กิโลเมตร..! และเข้าไปทุกอาทิตย์ บางอาทิตย์ก็ ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง ตามแต่ความเร่งด่วนของเรื่องที่ผู้บังคับบัญชาสั่งการลงมา เข้าไปช่วยจัดการเรื่องบัญชีพระภิกษุสามเณรของวัดต่าง ๆ จนบังเกิดความชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นประวัติเจ้าอาวาส จำนวนพระภิกษุสงฆ์สามเณรจำพรรษา ขนาดพื้นที่ของวัดว่ามีกี่ไร่ กี่งาน กี่ตารางวา จนกระทั่งว่ามีสิ่งปลูกสร้าง ถาวรวัตถุกี่หลัง ขนาดเท่าใดบ้าง

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ความจริงแล้วเป็นข้อมูลสำคัญที่ทางผู้บังคับบัญชาจะต้องมีอยู่ในมือ แต่ว่าบุคคลที่รับหน้าที่เจ้าคณะตำบลในช่วงนั้น ไม่ได้มีกำลังใจที่จะทุ่มเทให้กับงานเหมือนกับกระผม/อาตมภาพ จึงไม่ได้เข้าไปดูแลในส่วนนี้ให้เรียบร้อย

ดังนั้น...ทุกท่านจะเห็นว่า ในส่วนที่กระผม/อาตมภาพได้กระทำหน้าที่ไปนั้น เป็นการทำหน้าที่อย่างชนิดที่เรียกว่า ทำแบบมีวันนี้วันเดียว ถ้าหากว่าไม่มีวันพรุ่งนี้ เราก็ไม่มีอะไรค้างคาใจ เพราะว่าเต็มที่กับทุกอย่างในชีวิตแล้ว ดังที่เคยใช้คำพูดอยู่บ่อย ๆ ว่า "อยู่คนเขาก็เกรงใจ จากไปคนเขาก็คิดถึง"