[เถรี]

สำหรับสามเณรของเราที่มีโอกาสในการที่เข้ามาบวช ต้องถือว่าเป็นผู้ที่มีบุญอย่างยิ่ง เพราะว่าอันดับแรกเลยก็คือ เกิดมาทันพระพุทธศาสนา คำว่า เกิดมาทัน นี้ ไม่ต้องพบพระพุทธเจ้าก็ได้ แต่ว่าให้เกิดอยู่ในช่วงที่พระพุทธศาสนายังเจริญรุ่งเรืองอยู่

อย่างที่สองก็คือ เอาชีวิตรอดมาจนมีโอกาสบวชได้ เพราะว่าคนเราตายง่ายมาก อย่างที่เคยบอกเอาไว้ว่า หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตายอีกเช่นกัน ดังนั้น...การที่สามเณรรักษาตัวมาจนสามารถบวชได้ ก็ถือว่าเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่สำคัญมาก

ประการต่อไป คืออยู่ในครอบครัวที่เป็นสัมมาทิฐิ สนับสนุนให้ลูกบวช แม้ว่าบางคนสนับสนุนให้ลูกบวชเพื่อให้ได้สตางค์ก็เถอะ..! อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ขัดคอลูก

ประการสุดท้ายเลยก็คือ สามเณรทั้งหลายมีศรัทธาที่ต้องการบวชเอง เพราะว่าถ้าไม่มีศรัทธาที่จะบวชเพื่อสร้างบุญสร้างกุศลตรงนี้ ต่อให้พ่อแม่บอกว่าได้เงินกี่พันก็คงจะไม่เอาหรอก

ในเมื่อเราประกอบไปด้วยสมัย ได้โอกาส เป็นผู้มีบุญเพียงพอที่ได้บวชในบวรพุทธศาสนา ก็สมควรอย่างยิ่งที่สามเณรทั้งหลายจะฉวยโอกาสตรงนี้ไว้ให้ดี โดยเฉพาะการเจริญกรรมฐาน สวดมนต์ ทำวัตรต่าง ๆ และการรักษาศีล ๑๐ เพื่อทรงความเป็นสามเณรของเราให้สมบูรณ์บริบูรณ์

คาดว่าสามเณรทั้งหลายอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อ แต่ว่าพระภิกษุของเราต้องได้ยินชื่อมาแน่นอน ก็คือสามเณรประยูร มีฤกษ์ ซึ่งปัจจุบันนี้ก็คือ ศาสตราจารย์ ดร.พระพรหมบัณฑิต ราชบัณฑิต กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร เราจะเห็นว่าท่านมีชื่อเสียงเกียรติคุณทั้งในและต่างประเทศ เป็นผู้ยังให้พระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง เป็น "สังฆโสภณ" ผู้ทำให้หมู่สงฆ์ของเรางดงาม

หรือว่าสามเณรอุทุมพร ที่อายุเพียงไม่กี่ขวบ แต่สวดพระปาฏิโมกข์ได้ ท่านเจ้าคุณพระสินีนาฏ พิลาสกัลยาณี ปวารณาตนเป็นผู้อุปัฏฐาก ถ้าหากว่าสามเณรอุทุมพรต้องการอะไร สามารถบอกกล่าวท่านได้ทุกเวลา