[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ในส่วนของการอบรมนักธรรมชั้นตรีสนามหลวงก่อนสอบก็เสร็จสิ้นลงไปแล้ว แต่ด้วยความที่ว่ากระผม/อาตมภาพมีงานข้างนอกอยู่มาก ไม่ได้ติดตามการอบรมมาตั้งแต่ต้น จึงไม่รู้ว่ามีปัญหาแบบวันนี้ที่นั่งฟังอยู่หรือเปล่า ?

ก็คือวิทยากรของเราใช้คำพูดที่ยากเกินไป จนกระทั่งผู้เข้ารับการอบรมฟังไม่รู้เรื่อง อย่างเช่นว่า "เมื่อได้รูปแบบของกระทู้แล้ว ท่านจะ "ครีเอต" อย่างไรก็ได้" หรือไม่ก็ "ในเมื่อท่านสามารถที่จะอธิบายกระทู้ตั้งมาให้เข้ากับกระทู้รับของเราแล้ว ท่านจะ "มิกซ์" อย่างไรก็ได้"

เรื่องพวกนี้ถ้าคนทั่ว ๆ ไปอย่างระดับพวกเราฟังก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่เราต้องเข้าใจว่า พระเณรส่วนใหญ่ที่บวชอยู่ก็คือเด็กต่างด้าว ถ้า "ออหมี่ ออที้ ทะมินซา" ยังพอฟังได้บ้าง ภาษาไทยทั่วไปก็พอได้ แต่ไม่ใช่ปนภาษาอังกฤษ หรือศัพท์แสงวิชาการต่าง ๆ มากเกินไป เราต้องคำนึงอยู่เสมอว่าคนที่ฟังเราพูด เขาอาจจะยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า กระผม/อาตมภาพเขียนหนังสือบันทึกการเดินทาง คนอ่านส่วนใหญ่บอกว่า "อ่านแล้วเหมือนอย่างกับได้ไปด้วยตนเอง เห็นภาพชัดเจนมาก" ก็เพราะกระผม/อาตมภาพนึกอยู่เสมอว่า "ทำอย่างไรที่จะให้เขารู้สึกเหมือนกับตัวเราในตอนนี้"

พรรคพวกเพื่อนฝูงของกระผม/อาตมภาพบางท่าน จบปริญญาเอกมาแล้ว โดนเพื่อนคนอื่นทักท้วงว่า "พูดภาษาคนฟังไม่รู้เรื่อง ?" ก็เพราะว่าถึงเวลาก็เอาแต่ศัพท์แสงวิชาการ หรือว่าระดับความรู้ของตนเองเป็นเกณฑ์ พอเข้าประชุมพระสังฆาธิการตามรอบของตน ก็เที่ยวไปถามหาว่า "ยุทธศาสตร์เป็นอย่างไร ? ยุทธวิธีเป็นอย่างไร ?" แล้วท่านที่ไม่ได้เรียนถึงระดับนั้นจะรู้เรื่องกันไหม ?

ดังนั้น..เรื่องพวกนี้ถ้ามีการอบรมครั้งใหม่ เราต้องคำนึงอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการพูด เรื่องของการเทศน์ เรื่องของการแสดงธรรม หรือว่าสัมโมทนียกถา ต้องคิดอยู่เสมอว่าคนฟังไม่รู้เรื่อง เราต้องพูดให้เขารู้เรื่องได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้