[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพเพิ่งเดินทางกลับจากจังหวัดเชียงใหม่ เนื่องจากว่าขึ้นไปรับรางวัลโพธิธรรมจักร ที่อาคารพุทธสถานเชียงใหม่มา ตอนแรกตั้งใจว่าจะเดินทางไปตั้งแต่วันที่ ๑๐ เช้ามืด เพื่อที่ให้ไปถึงเชียงใหม่เวลาเย็น แต่ปรากฏว่ามีคำสั่งด่วนให้ไปร่วมเปิดงานปฏิบัติธรรมของเจ้าสำนักปฏิบัติธรรม และพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ กว่าจะออกจากศูนย์ปฏิบัติธรรมคณะสงฆ์จังหวัดนครปฐม ที่พุทธมณฑลสาย ๘ ก็หมดไปแล้วครึ่งวัน จึงไปถึงเชียงใหม่ค่อนข้างดึก

สำหรับวันนี้ออกจากเชียงใหม่ตั้งแต่ตี ๒ กว่ายังไม่ทันจะตี ๓ วิ่งมาถึงวัดท่าขนุนบ่าย ๔ โมง ก็ยังมีกลุ่มไลน์เจ้าคณะอำเภอถามมาว่า วันนี้จะไปร่วมเผาศพพระครูกาญจนสุทธศีล อดีตเจ้าอาวาสวัดหินแหลมหรือไม่ ? เพราะว่าเขาเผาเวลา ๔ ทุ่ม จึงได้ตอบไปว่า "ถ้าคุณเดินทางตั้งแต่ตี ๒ กว่าจนถึงบ่าย ๔ โมง แล้วยังคลานไปไหว ผมก็จะไปให้..!"

เรื่องพวกนี้บางทีคนอื่นก็ลืมนึกไปว่า กระผม/อาตมภาพแก่ชรา เลยวัยเกษียณมานานแล้ว ที่ไปงานทุกอย่าง ก็ไปชนิดที่บรรดาคนหนุ่มทั้งหลายร้องกันทั้งนั้นว่าไม่ไหว แต่ว่าไปด้วยกำลังใจที่รับผิดชอบต่อหน้าที่ประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งก็คือเป็นงานเพื่อส่วนรวม ถ้าหากว่าเป็นงานส่วนตัวก็คงจะไม่รับไปให้เช่นนั้น

แต่กระนั้นก็ตาม เมื่อไปถึงจังหวัดเชียงใหม่ ก็ยังมีญาติโยมหลายคณะมาหาเพื่อที่จะทำบุญด้วย โดยเฉพาะที่วัดยางกวง ทั้งที่ตั้งใจไปเพื่อฉันเพลอย่างเดียว ด้วยความอยากรู้ว่าพระครูปลัดฟลุก คือพระครูปลัดธีร์นวัช ญาณสิทฺธิวาที ซึ่งได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสได้ไม่นานนั้น สภาพของวัดวาอารามและความเป็นอยู่เป็นอย่างไรบ้าง ?

แต่ปรากฏว่าไปถึงก็เจองานมหาศาลรออยู่ ก็คือมีทั้งบวงสรวง เจิมยอดฉัตรพระวิหารและยอดฉัตรพระธาตุวัดยางกวง บรรจุหัวใจพญานาคประจำพระธาตุ แล้วก็รับการถวายสังฆทานจากญาติโยมที่ไปรออยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งตรงนั้นถือว่ายอมทน เหตุเพราะว่าในเมื่อ "ผีถึงป่าช้า" แล้ว ถ้าไม่เผาก็ต้องฝัง...!