[เถรี]

ส่วนอีกท่านหนึ่งเป็นพระอนุสาวนาจารย์ก็คือทิดบัญชา ธไนยสวรรย์ (อดีตพระสมุห์บัญชา สุขปญฺโญ) คู่หูของหลวงพ่อพระปลัดวิรัช โอภาโส ทำงานร่วมกันตลอด ท่านก็สึกหาลาเพศไปก่อนเสียอีก กระผม/อาตมภาพ นอกจากไม่มีพ่อแม่เหลือไว้สั่งสอนแล้ว ก็ยังไม่มีครูบาอาจารย์เหลือไว้สั่งสอนอีกด้วย..! จำเป็นต้องอาศัยครูบาอาจารย์ที่ไม่เห็นตัว

งานนี้พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณหลวงตาวัชรชัยก็ได้ปรารภว่า "อยู่มาจนป่านนี้แล้ว อายุก็เกินหลวงพ่อ อายุก็เกินครูบาอาจารย์แล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดปีนี้หรือเปล่า ? เพราะว่าสภาพร่างกายแย่มาก"

กระผม/อาตมภาพจึงกราบเรียนไปว่า "ปีนี้รอดครับ แต่ ๘๓ นี่ ถ้าหากว่าพลาดท่าพลาดทางก็คงจะไม่รอด เตรียมตัวไว้แต่เนิ่น ๆ ก็แล้วกัน ถ้าหากว่าจะอยู่ช่วยงานพระพุทธศาสนา จะอยู่เป็นกำลังใจให้กับญาติโยม ก็หมั่นปล่อยชีวิตสัตว์ทุกเดือนไปเรื่อย ๆ เบื่อเมื่อไรก็เลิกปล่อย แล้วแต่เจ้าคุณหลวงตาจะพิจารณาเอา"

ในระหว่างพระพี่พระน้อง ก็ต้องบอกว่า พูดคุยแบบเปิดอกมาตลอด ไม่มีอะไรจะกั๊ก อย่างวันก่อนที่อยู่วัดโพธิ์ลังกา ศาลาพระอินทมุนี นั่งคุยกันอยู่ มีท่านอาจารย์บ๊ะ คือท่านพระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโมอยู่ด้วย หลวงตาท่านเล่าให้ฟังว่าท่านลื่นล้มในห้องน้ำ แต่ว่าโดยปกติแล้ว "เจ้าสายฟ้า" หมาที่รักท่านมากที่สุด ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องมาเฝ้าอยู่ใกล้ ๆ วันนั้น อยู่ ๆ แตกตื่นวิ่งหนีไปหาที่ซุกหลบภัยอย่างชนิดหัวซุกหัวซุน กระผม/อาตมภาพจึงได้เรียนถวายเจ้าคุณหลวงตาไปว่า "มันเห็น ๔ ท่านที่จะมารับครับ..!"

ปรากฏว่าพออีกสักพักหนึ่ง ท่านอาจารย์บ๊ะมาถึง เจ้าคุณหลวงตาวัชรชัยท่านก็ปรารภอีกครั้งหนึ่ง ท่านอาจารย์บ๊ะท่านหัวเราะ ท่านบอกว่า "มันเห็นคนมารับครับหลวงตา แล้วคนมารับไม่ได้แต่งตัวประเภทนุ่งหยักรั้ง ผ้าโพกหัวมาเหมือนสมัยก่อนนะ ไอ้คนมารับมันใส่ชุดสูทสากลมาอย่างเท่เลย" พวกเราก็หัวเราะกันเฮฮา หลวงตาจึงประกาศบอกลูกศิษย์ว่า "เฮ้ย..สองคนยืนยันตรงกันนะ หลวงตาไม่รู้จะอยู่รอดปีนี้หรือเปล่า ?!"

กระผม/อาตมภาพเมื่อปลุกเสกวัตถุมงคลเสร็จ ถึงได้เรียนถวายหลวงตาบอกว่า "๘๓ ครับหลวงตา แค่นั้นก็มากมายเกินครูบาอาจารย์ไปแล้ว" พระพี่พระน้องคุยกันในลักษณะอย่างนี้ ไม่มีการกั๊กกัน มีอะไรก็บอกกันตรง ๆ เพื่อที่จะได้ยืนยันผลของการปฏิบัติต่อกัน