[เถรี]

หลวงพ่อเองยังไม่เคยเจออะไรลำบากในชีวิตเลย เพราะว่าไอ้ที่ลำบากเจอมาหมดแล้ว จับไปโยนไว้ในป่าก็ไม่ตาย เพราะว่ารู้จักหากินเอง เอาไปทิ้งไว้ในป่าช้าก็ไม่กลัว เพราะว่าอยู่กับผีมาจนชินแล้ว ถามว่าทำไม ? ก็เพราะว่าถ้าหากว่าใครไปฝึกหลักสูตรจู่โจม จะมีอยู่หลักสูตรหนึ่ง ซึ่งเป็นภาคที่ลุ่ม ต่อด้วยภาคทะเล ภาคที่ลุ่มพวกเราจะฝึกที่วัดเขาสมอระบัง จังหวัดเพชรบุรี ถึงเวลาก็ต้องไปนอนในป่าช้า ครูฝึกก็มักจะเอาแผนที่ซึ่งเราจะต้องไปในจุดต่อไปเพื่อแก้ปัญหา ไปซุกไว้ในโลงศพ แล้วก็มักจะเลือกศพที่เละ ๆ ด้วย..!

รุ่นของหลวงพ่อนี่รื้อโลงศพจนศพแทบจะหลุดเป็นชิ้น ๆ แต่หาแผนที่ไม่เจอ เหม็นหึ่งไปทั้งตัว..! ขอโทษ..พอกลับถึงที่ตั้งแล้วชุดนั้นต้องทิ้งไปทั้งชุดเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้น้ำเหลืองผีทำไมถึงได้ติดทนติดทานขนาดนั้น อากาศชื้นหน่อยเดียว ก็เหม็นเป็นซากศพเหมือนเดิม หรือเหงื่อออกไปโดนเข้าหน่อยเดียว กลิ่นศพออกมาเลย คนขวัญไม่ดีก็คิดว่าผีหลอกอีกแล้ว เพราะฉะนั้น..! ไอ้ชุดที่ใส่วันนั้นต้องโยนทิ้งไปเลย ซักเท่าไรก็ไม่หายเหม็น โดนเหงื่อหรือโดนความชื้นเมื่อไรจะเหม็นขึ้นมาทันที..!

ดังนั้น..โบราณเขาถึงได้บอกว่า ของที่เหม็นที่สุดในโลกมีสองอย่าง อย่างที่หนึ่งก็คือขี้อีแร้ง เพราะว่าอีแร้งกินแต่ซากศพเน่า ๆ อย่างที่สองคือจีวรพระ เพราะว่าพระสมัยก่อนต้องไปชักผ้าบังสุกุลจากศพ เพื่อเอามาทำจีวร

สมัยหลวงพ่อเด็ก ๆ บางบ้านเก็บศพเอาไว้ ๗ วัน ๘ วันแล้ว ให้พระใหม่เข้าไปชักผ้าบังสุกุล ต้องถือไม้ง่ามไปอันหนึ่ง เพราะว่าเขาจะทำเป็นเก้าอี้โยก ถึงเวลาศพจะนอนอยู่บนเก้าอี้โยก มีผ้าบังสุกุลพาดบนแขน เราไปถึงก็ต้องเหยียบเก้าอี้ แล้วศพจะกระดกพรวดขึ้นมาประเคนผ้าให้..! แต่ตอนที่ศพกระดกพรวดขึ้นมานี่ต้องเอาไม้ค้ำคอไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นศพล้มใส่เลย แล้วลองคิดดูว่าศพเน่า ๆ แล้วผ้าบังสุกุลพาดแขนศพอยู่ ไม่รู้ว่าน้ำเหลืองน้ำหนองซึมเข้าไปเท่าไร ? รู้อยู่อย่างเดียวว่าโดนความชื้นเมื่อไรก็เหม็นบรรลัยเลย..!

แล้วสมัยนั้นเขาจะมี "โรงทึม" ไว้เก็บศพ ถึงเวลาก็เอาโลงไปซ้อน ๆ ๆ กันไว้ ศพไหนญาติมีเงินจะจัดงานเผาแล้วค่อยไปเอาออกมา เดินเข้าไปหัวใจจะวายตาย พวกนกฮูกนกเค้าแมวเต็มไปหมด พวกนี้ไปรอจับหนูกิน เป็นนกแต่ว่าหน้าตาน่ากลัวมาก คืนนี้จะได้นอนกันไหมนี่ !?