[เถรี]

เรื่องเหล่านี้ความจริงแล้วไม่จำเป็นที่จะต้องให้ผู้บังคับบัญชามาคอยตักเตือนเรา ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายที่ขึ้นมาเป็นตั้งแต่ระดับผู้ช่วยเจ้าอาวาส รองเจ้าอาวาส และเจ้าอาวาสขึ้นไป มีสำนึกในหน้าที่อย่างชัดเจน ศึกษาเรียนรู้ว่าตำแหน่งหน้าที่ของตนนั้น ต้องกระทำสิ่งหนึ่งประการใดบ้าง ที่จะช่วยให้การคณะสงฆ์ของเราเป็นไปด้วยดี แล้วพยายามทำตามหน้าที่ทั้งหลายเหล่านั้น ก็จะช่วยให้คณะสงฆ์ของเราเจริญมั่นคงได้ไปเอง

แต่ว่าในปัจจุบันนี้นั้น ส่วนใหญ่แล้วพระภิกษุสามเณรของเรา ปล่อยให้ รัก โลภ โกรธ หลง กินใจมาก จนลืมสถานภาพของตนเอง อยู่ในลักษณะที่แสวงหาประโยชน์ ไม่ว่าจะทางตรง หรือว่าทางอ้อมจากญาติโยมแบบไม่บันยะบันยัง จนทำให้เกิดความเสียหายต่อพระพุทธศาสนาอย่างมาก

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้มีมาตั้งแต่ก่อนที่กระผม/อาตมภาพจะบวชเสียอีก ด้วยความที่เห็นแล้วรู้สึกรำคาญตา รำคาญใจ เมื่อมีโอกาสมาเป็นเจ้าอาวาส ไม่ว่าจะอยู่ในที่ใดก็ตาม กระผม/อาตมภาพก็จะออกระเบียบเอาไว้ว่า "ห้ามบอกบุญ ห้ามเรี่ยไร" แต่ว่าภายในวัดของเรา ถึงจะไม่บอกบุญ ไม่เรี่ยไร ก็ยังมีบรรดาท่านทั้งหลายที่ออกไป "แหลม" อยู่ทางด้านนอก ก็คือถือว่าไปทำลับหลังเจ้าอาวาส ไม่น่าจะเป็นอะไร แต่ลืมไปว่าเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนเป็นใคร แอบไปทำอยู่ที่ไหนคิดหรือว่าเจ้าอาวาสจะไม่รู้ !!?

โดยเฉพาะปีนี้กระผม/อาตมภาพชี้ตัวพระภิกษุในวัดท่าขนุนรูปหนึ่ง บอกว่าท่านอื่นจะอยู่ก็อยู่ต่อไป จะสึกหาลาเพศเมื่อไรก็ได้ แต่ว่าท่านนี้ เมื่อออกพรรษาแล้วให้สึกทันที โดยเฉพาะแจ้งต่อคณะสงฆ์เอาไว้ ซึ่งทางบรรดาผู้ช่วยเจ้าอาวาส และเลขานุการเจ้าอาวาส ก็ได้ทำการสึกหาลาเพศไปแล้วทันทีที่ตักบาตรเทโวเสร็จ ไม่เปิดโอกาสให้รับกฐินเสียด้วยซ้ำไป..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าท่านนี้เคยเป็นเจ้าอาวาสมาก่อน แล้วน่าจะมีความเสียหายเกิดขึ้นในระหว่างที่ตนดำรงตำแหน่งอยู่ ต้องสึกหาลาเพศออกมา แล้วก็มาบวชที่นี่ใหม่ แต่ว่าเมื่อบวชแล้วขาดสำนึกของความเป็นพระใหม่ ยังคงไปเอาความรู้เดิม ๆ ว่าตนเองเป็นเจ้าอาวาส เคยทำแบบนี้ได้ กระผม/อาตมภาพตักเตือนในท่ามกลางสงฆ์ไป ๒ วาระด้วยกัน แต่ก็ยังอยู่ในลักษณะของการที่ "แหลม" คือทำอะไรเกินหน้าคนอื่นออกมาอยู่ดี จึงเปลี่ยนจากการป้องปราม มาเป็นการปราบปราม ก็คือจัดการให้พ้นจากเพศภาวะพระภิกษุสงฆ์ไปเลย..!