[เถรี]

พิพิธภัณฑ์นี้เริ่มขึ้นมาจากเรื่องของเครื่องรางของขลัง คือส่วนใหญ่แล้วผมเจอแต่พิพิธภัณฑ์พระเครื่อง พิพิธภัณฑ์พระบูชา ถ้าเราทำอีกก็ซ้ำกับของเขา และไม่มีทางดีเท่าเขาได้ อย่างพิพิธภัณฑ์ของบริษัทวิริยะประกันภัยที่ทำเอาไว้ ก็คือพิพิธภัณฑ์ช้างสามเศียร ขึ้นไปดูพระพุทธรูปแต่ละองค์ของเขา ต้องบอกว่าเป็นสุดยอดในสุดยอด คือคนมีเงินแล้วรู้จักของจะได้เปรียบ เพราะว่าบางทีต้องซื้อมาเป็นร้อย ๆ ชิ้นถึงจะได้ของที่ถูกใจสักชิ้นหนึ่ง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราก็ต้องฉีกแนวไม่ให้เหมือนเขา ก็ว่าจะทำพิพิธภัณฑ์เครื่องรางของขลัง แต่ปรากฏว่าความคิดหนึ่งก็คือว่า ถ้าหากว่าคนมาวัดแล้ว ควรจะมีความเข้าใจในพระพุทธศาสนา อยากปฏิบัติตามหลัก ศีล สมาธิ ปัญญา ผมก็เลยให้เขาเอา ๓๑ ภพภูมิกับพระนิพพานใส่เข้าไปด้วย ถ้าหากว่าคุณละเมิดศีลละเมิดธรรมแล้ว มีอะไรเป็นที่ไปบ้าง แล้วถ้าตั้งใจให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาแล้ว มีอะไรเป็นที่ไปบ้าง ถ้าสามารละกิเลสได้หมดสิ้น มีอะไรเป็นที่ไปบ้าง

อีกส่วนหนึ่ง ตั้งใจให้เป็นหอประวัติส่วนตัวของหลวงปู่สาย อดีตเจ้าอาวาส เพื่อเป็นการเทิดเกียรติคุณของท่านที่ทำประโยชน์เอาไว้กับชาวทองผาภูมิมากเป็นอย่างยิ่ง อีกส่วนหนึ่งก็เป็นพระราชประวัติและผลงานของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่ก่อประโยชน์ให้กับประเทศชาติอย่างเอนกอนันต์ สรุปว่าจากที่ตั้งใจว่าจะทำพิพิธภัณฑ์เครื่องรางของขลัง ถ้าจาก ๑๐ ส่วน ก็น่าจะเหลือประมาณแค่ส่วนเดียว ก็คือเหลือแค่มุมเดียวเท่านั้น

ในส่วนนี้ ทางบริษัท SEUMWORKS ขอเวลาอีก ๒ เดือนในการประเมินราคา เพราะว่ายิ่งในระยะนี้ค่าวัสดุก่อสร้างแพงเป็นพิเศษ ผมไปเข้าใจผิดว่า ในเมื่อคนอื่นก่อสร้างไม่ได้ ค่าวัสดุก่อสร้างน่าจะถูกลง

จะเห็นว่าที่ผมทำทางเดินสำหรับนักท่องเที่ยวรอบทางรถไฟสายมรณะ ต้องใช้โครงเหล็กจำนวนมาก ตอนนี้เหล็กขึ้นราคารายวันเลย วันนี้ซื้อราคานี้ พรุ่งนี้จะแพงกว่านี้ มะรืนก็จะแพงขึ้นไปอีก สอบถามดูแล้วถึงได้รู้ว่าโรงงานผลิตไม่ได้ เพราะว่าเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ อาละวาด สายส่งไม่สามารถที่จะส่งให้ถึงมือผู้ค้ารายย่อยได้ คราวนี้ก็อยู่ที่ว่าผู้ค้ารายย่อยแต่ละราย ใครจะมีเหล็กอยู่ในมือเท่าไร ก็สามารถที่จะขึ้นราคาได้ตามใจชอบของตนเอง สรุปว่าผมเป็นคนดวงดีครับ ทำอะไรก็แพงกว่าคนอื่นเขา..!