[เถรี]

การบวชนั้นง่าย แต่การที่เราจะอยู่เป็นพระให้เขากราบไหว้นั้นยาก โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้ พระอุปัชฌาย์ส่วนหนึ่งบวชแล้วก็แล้วกัน ไม่คอยติดตามอบรมสั่งสอนสัทธิวิหาริกของตน ก็เลยทำให้พระที่ชาวบ้านเขาจะไหว้ได้เต็มมือน้อยลงไปเรื่อย ๆ ยกเว้นท่านใดมีจิตสำนึก ศึกษาด้วยตนเอง ต่อให้พระอุปัชฌาย์อาจารย์ทอดทิ้ง ก็ยังมีหลักที่จะรักษาตัวเองได้ แต่ก็น้อยมาก เพราะฉะนั้น..ในปัจจุบันนี้จึงไม่แปลก ที่พระภิกษุสามเณรส่วนหนึ่งปฏิบัติตนเหมือนกับฆราวาส รัก โลภ โกรธ หลง ท่วมหัวพอกับฆราวาสทั่วไป

ในความเป็นพระเป็นเณรของเรานั้น ญาติโยมจะเคารพเพราะเรามีความต่าง ก็คือไม่เหมือนเขา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของศีลที่มากกว่า เรื่องของจริยาวัตรไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน ถ้าทุกอย่างเหมือนกับฆราวาส เขาก็ไม่รู้ว่าจะเคารพเราไปทำไม ?

ในส่วนนี้ต่อให้เป็นพระเก่าหรือพระใหม่ก็ตาม ต้องคอยระมัดระวังทบทวนตนเองอยู่เสมอ ไม่เช่นนั้นแล้ว..เผลอเมื่อไร ในยุคปัจจุบันนี้สื่อโซเชียลไปเร็วมาก ทำอะไรพลาด จะสร้างความเสียหายให้กับพระศาสนามาก เพราะว่าปัจจุบันนี้คนเก่งมีมาก เกิดอะไรขึ้นก็ตัดสินเรียบร้อยไปเลย โดยที่ไม่ได้ฟังเหตุฟังผล เอาแต่อารมณ์ความรักชอบเกลียดชังเป็นใหญ่

ดังนั้น...ในส่วนของการที่บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะบวชมากบวชน้อย จึงจำเป็นต้องขัดเกลาตนเองให้มากไว้ จะได้ไม่ไปทำผิดทำพลาด สร้างความเสียหายให้แก่พระพุทธศาสนา สร้างความเสียหายให้แก่วัดวาอาราม สร้างความเสียหายให้กับครูบาอาจารย์

นี่แค่เบื้องต้นก่อนที่เราจะบวชเข้ามาเท่านั้น เมื่อบวชเข้ามาแล้ว ยังต้องขัดเกลาตนเองด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญาอีก โดยเฉพาะสมาธิเป็นเรื่องที่เราทิ้งไม่ได้อย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะไม่มีกำลังในการกดกิเลส ถ้าปล่อยให้ รัก โลภ โกรธ หลง ท่วมหัว ก็เท่ากับว่าปล่อยให้ไฟเผาตัวเองอยู่ทุกวัน