[เถรี]

แต่ว่ากระผม/อาตมภาพนั้นเข็ดมาตั้งแต่สมัยที่ "พระองค์ที่ ๑๐" ซึ่งไปยังวัดท่าซุงแล้ว ท่านปิดจนกระทั่งกระผม/อาตมภาพไม่สามารถที่จะเห็นอะไรได้นอกจากความมืดสนิท ซึ่งถ้าหากว่าการใช้เจโตปริยญาณดูใจคนอื่นแล้วเห็นในลักษณะนั้น แปลว่ากำลังใจของบุคคลนั้นย่ำแย่มาก..!

กระผม/อาตมภาพจึงได้ฟันธงว่า "พระองค์ที่ ๑๐" ท่านหาความดีไม่ได้ จนกระทั่งภายหลังพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านชมว่า "โง่ดีมาก..!" เนื่องเพราะว่าการใช้เจโตปริยญาณนั้น เราจะรู้ได้ในระดับที่เท่ากันและต่ำกว่าเท่านั้น ระดับที่สูงกว่า ถ้าเขาเจตนาปิด เราไม่สามารถที่จะรู้ได้เลย หรือว่าอาจจะรู้ผิดพลาดอย่างที่กระผม/อาตมภาพเป็นมา

อีกท่านหนึ่งซึ่งต้องขออภัย ขอกล่าวถึง ณ ที่นี้ หวังว่าลูกหลานหรือว่าลูกศิษย์ของท่านจะให้อภัย ก็คือท่านอาจารย์ปถัมภ์ เรียนเมฆ ซึ่งเป็นผู้ออกหนังสือมหาจักรและคนค้นโลกยุคแรก ท่านอาจารย์ปถัมภ์นั้นได้เจโตปริยญาณคล่องตัวมาก ท่านมาสายพุทธภูมิเต็มตัว ถึงขนาดสามารถที่จะบัญญัติกองกรรมฐานของตนเองขึ้นมาได้ แม้ว่าจะไม่พ้นไปจากกสิณของพระพุทธเจ้า แต่ก็เป็นกสิณมหาจักร ก็คือบริกรรมว่า "จักรเข้า..จักรเข้า..จักรเข้า" จนกระทั่งสามารถกำหนดรูปกงจักรให้ใหญ่ให้เล็กได้อย่างใจ

ท่านอาจารย์ปถัมภ์นั้นพบเห็นหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงครั้งแรก ไปคุยกับผู้คนแทบจะทั่วไปหมดว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อนั้นกำลังใจสะอาด สว่างจนหาประมาณมิได้ เป็นพระสุปฏิปันโนที่ควรค่าแก่การกราบไหว้และเคารพนับถืออย่างยิ่ง แต่ว่าเมื่อไปอีกครั้งหนึ่งนั้น พบว่าหลวงพ่อกำลังดุด่าลูกศิษย์ที่ทำการทำงานผิดพลาดอยู่พอดี ท่านก็ตั้งใจกำหนดใจดู ปรากฏว่าหลวงพ่อท่านรู้ทันเลยปิดกำลังใจเสีย ท่านอาจารย์ปถัมภ์ไม่สามารถที่จะดูได้ จึงพิจารณาแล้วฟันธงจากเปลือกนอกว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้น อย่างเก่งก็เป็นไม่เกินระดับสกทาคามี เพราะว่ายังมีอารมณ์โกรธ ด่าคนอื่นเขาอยู่..!

ความจริงถ้าท่านที่เป็นพระสกทาคามีอย่างแท้จริงจะรู้ว่า กำลังใจของพระสกาทาคามีนั้นมีแค่แรงกระทบนิดหน่อยเท่านั้น ต่อให้รู้สึกโกรธก็เนิ่นนานหลังจากที่ได้รับการกระทบแล้ว นึกขึ้นมาได้ว่า เอ๊ะ..นั่นเขาทำไม่ดีกับเรา แล้วกำลังที่สูงกว่าของพระสกาทาคามีก็กดความไม่พอใจนั้นจมหายไป แต่ท่านอาจารย์ปถัมภ์ไปโดนในลักษณะที่ "พระองค์ที่ ๑๐" บอกกล่าวกับกระผม/อาตมภาพว่า "แว่นแตก" ก็คือทิพจักขุญาณไม่สามารถจะใช้ให้ได้ผลได้ตามปกติ ดังนั้น..จึงได้ "ฟันธง" ในลักษณะนั้น