[เถรี]

ในเมื่อทุกคนลงมาพร้อมเพรียงกันแล้ว การปฏิบัติธรรมช่วงตี ๔ นั้น กระผม/อาตมภาพจะเป็นผู้นำเอง พระภิกษุสามเณร ตลอดจนแม่ชีและฆราวาสที่เคยปฏิบัติธรรมที่วัดท่าขนุนก็จะทราบดีว่า กระผม/อาตมภาพจะนำปฏิบัติแบบไหน ซึ่งการนำปฏิบัติในลักษณะนั้น จะทำให้ทุกคนจิตใจสงบเร็วมาก เมื่อจิตใจทรงตัว ตั้งมั่น สงบเยือกเย็นแล้ว การปฏิบัติธรรมช่วงต่อไปทั้งวันก็จะไม่มีการต่อต้าน เหตุเพราะว่าในเมื่อใจสงบ รัก โลภ โกรธ หลง ไม่เกิด แรงกระทบไม่มี ส่วนเวลาอื่น ๆ ก็กลายเป็นเรื่องง่ายไปแล้ว

เพียงแต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ท่านจะต้องไม่ลืมว่าการนำปฏิบัติธรรมของท่านนั้น ต้องประกอบไปด้วยสิ่งสำคัญสองประการ ประการแรกก็คือ สามารถดึงความสนใจของเขาทั้งหลายเหล่านั้นให้คล้อยตามแนวการปฏิบัติของเราได้ ประการที่สองก็คือ ความสามารถในการนำปฏิบัติของท่านต้องมีอย่างแท้จริง

โดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านบอกเอาไว้ตั้งแต่สมัยกระผม/อาตมภาพยังเป็นฆราวาสนำในการสอนมโนมยิทธิว่า ครูบาอาจารย์ที่สอนกรรมฐานนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องรู้ว่าลูกศิษย์กำลังคิดอะไร กำลังทำอะไร ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็ไม่สามารถที่จะนำเขาได้ตรงกับความต้องการได้ เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าท่านจะเลียนแบบและทำตาม ก็ต้องซักซ้อมกำลังใจของตน การซักซ้อมกำลังใจของตนนั้น ก็คือการซักซ้อมในเจโตปริยญาณ

เจโตปริยญาณคือการรู้ใจนั้น การรู้ใจคนอื่นมีแต่เสมอตัวและขาดทุน คำว่าเสมอตัวก็คือ เราสามารถรู้ใจเขาแล้วรักษาอารมณ์ของตนเองได้ แต่ถ้าขาดทุนก็คือ ถ้ารู้ใจว่าเขาคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดีกับเรา แล้วเราไปโกรธไปเกลียดเขา ก็จะเป็นการขาดทุน

ดังนั้น..ในเรื่องของการใช้เจโตปริยญาณนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการรู้ใจตัวเอง เราต้องดูว่ากำลังใจของเราตอนนี้มีความดีอยู่หรือไม่ ? ถ้ายังไม่มีก็สร้างความดีนั้นขึ้นมา ถ้ามีอยู่แล้ว ก็ทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ตอนนี้กำลังใจของเรามีความชั่วอยู่หรือไม่ ? ถ้าหากว่ามีอยู่ ก็เร่งรีบขับไล่ออกไปจากใจ แล้วก็ระมัดระวังไว้ อย่าให้ความชั่วทั้งหลายเหล่านั้นเข้ามาอีก

ถ้าท่านทั้งหลายซักซ้อมกระทำในลักษณะอย่างนี้บ่อย ๆ ก็จะมีความเคยชินกับการรู้ใจตนเอง ถ้าท่านสามารถรู้ใจตนเองได้ในขอบเขตระดับไหน ท่านก็จะสามารถรู้ใจคนอื่นได้ในขอบเขตระดับนั้น แม้กระทั่งบุคคลที่อยู่ในระดับสูงกว่า ถ้าหากว่าเขาไม่ได้เจตนาปิด ท่านที่มีเจโตปริยญาณคล่องตัวก็สามารถที่จะรู้ได้เช่นกัน