[เถรี]

นี่คือสิ่งที่ส่วนใหญ่แล้วพวกเราบกพร่อง เพราะเราไปมองออก ไม่เคยมองเข้า ที่เรามองออกก็คือไปจับผิดคนอื่น ไม่ได้กล่าวโทษโจทย์ตนเอง แปลว่าผิดหลักธรรมมาตั้งแต่ต้นแล้ว โอกาสที่เราจะเจริญก้าวหน้าจึงไม่มี

ดังนั้น...วันนี้ที่กล่าวถึงในเรื่องของการทำขนมเป็นรูปพระเครื่องก็ดี จนกระทั่งเรื่องของการปรับปรุงแก้ไข แล้วก็วกกลับมาในเรื่องภายในวัดท่าขนุนของเรา ญาติโยมที่ฟังอยู่ก็ไม่ใช่คิดว่านี่เป็นเรื่องของพระ แต่ต้องเข้าใจเลยว่านี่คือเรื่องของเรา ส่วนไหนที่ใกล้เคียงกันเราจะต้องปรับปรุง เราจะต้องแก้ไข ไม่อย่างนั้นแล้วโอกาสที่จะดีขึ้นก็มีน้อยมาก แล้วก็จะแบกเอาตัวทิฐิมานะ ตัวกูของกูมากขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามระยะเวลาที่นานขึ้น ก็คือกูอายุมากกว่า กูพรรษามากกว่า กูปฏิบัติธรรมมานานกว่า อะไรที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า "กว่า" นั่นระยำทั้งนั้น...!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ต้องบอกว่าพวกเราเองบกพร่อง ก็คือบกพร่องในการประพฤติปฏิบัติให้สมควรแก่ธรรม ไม่สามารถที่จะเป็นทนายแก้ต่างให้กับพระพุทธศาสนาได้ ไม่สมควรเป็นพุทธบริษัททั้ง ๔ ที่พระพุทธเจ้าทรงไว้วางใจแล้วฝากพระพุทธศาสนาเอาไว้

จึงเป็นเรื่องที่เตือนทุกคน ไม่ว่าจะเป็นภิกษุ สามเณร แม่ชี หรือฆราวาสก็ตาม หน้าที่ของเราก็คือปรับปรุง กาย วาจา ใจ ของตนเองให้ดีที่สุด เมื่อถึงเวลามีใครมากล่าวตู่พระพุทธศาสนา มากล่าวตู่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เราจะต้องแก้ไขได้ แก้ต่างได้ ยืนยันคุณความดีของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ยืนยันคุณความดีของพระพุทธศาสนาได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว เราเองก็คงไม่ต่างจากหนอนจากแมลง ที่คอยบ่อนเบียนชอนไชกินต้นไม้คือพระพุทธศาสนา อาศัยเลี้ยงชีวิตไปวัน ๆ หนึ่ง จนกว่าต้นไม้จะล้มตายไป แล้วเราก็พลอยตายไปด้วย..!

หวังว่าคงจะได้แนวคิดกันพอสมควรแก่เหตุในวันนี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เถรี)