[หยาดฝน]

ร่างกายค่อย ๆ คล้อยเคลื่อนไปสู่วัยกลางคน วัยชรา..
ผมหงอก ตาฟาง ฟันหลุดร่วง หลังโก่ง หูตึง ผิวกายเหี่ยวย่น ข้อต่อร่างกายทุกส่วนปวดคัดไปหมด..
ทำอะไรไม่ได้อย่างใจ แต่มันก็ยังหนาว ยังร้อน ยังหิว ยังกระหาย ยังเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นปกติ

ตัวเราก็เป็นเช่นนี้ คนอื่นก็เป็นเช่นนี้..
ท้ายที่สุดความทุกข์บีบคั้นถึงที่สุด ร่างกายทนไม่ไหว ก็แตกดับตายไป..
คนอยู่ก็ทุกข์ ร้องไห้หา คนตายก็ทุกข์ เวียนว่ายไปตามภพภูมิอื่น ๆ

ชีวิตนี้เวียนว่ายอยู่แต่ในกองทุกข์ โดนเผาผลาญด้วยไฟแห่งกองทุกข์ ขึ้นชื่อว่าความทุกข์เช่นนี้จักไม่มีสำหรับเราอีก สิ่งที่เราต้องการคือพระนิพพาน