[หยาดฝน]

สมมติว่าเราเกิดมาโชคดี สร้างบุญไว้มาก เรียนจบโดยไม่ทุกข์ยากลำบากมากนัก คู่ครองก็หามาได้อย่างใจ..
แต่ทันทีที่อยู่ร่วมกันไปความทุกข์จากร่างกาย คือขันธ์ ๕ ก็เพิ่มขึ้นมาหนึ่งเท่าตัว..
จากที่เวลาหิว จะไม่กินก็ได้ กระหายจะไม่ดื่มก็ได้ แต่ตอนนี้มีคนอยู่เคียงข้าง ต้องดูแลเขา ต้องดูแลตัวเอง ต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา ร่างกายของตนเองก็หิว ก็กระหาย ก็ร้อน ก็หนาว ก็เจ็บไข้ได้ป่วย สกปรกโสโครกตลอดเวลา

ยิ่งถ้ามีลูกขึ้นมา ก็ยิ่งทุกข์หนักขึ้นไปอีก..
คนเป็นแม่ต้องอุ้มท้องเหนื่อยยากอยู่ ๙ เดือน ๑๐ เดือน..
เผชิญกับความทุกข์หนักในการคลอด อดตาหลับขับตานอนทั้งพ่อทั้งแม่ เพื่อเลี้ยงลูกให้เติบโต..
ลูกเจ็บไข้ได้ป่วย ก็เหมือนพ่อแม่ป่วยไปด้วย..
ลูกมีความทุกข์ เหมือนกับพ่อแม่ทุกข์ไปด้วย..

โลกนี้ช่างมีแต่ความทุกข์อย่างแท้จริงหนอ