[เถรี]

สมัยก่อนผมเคยสังเกตบรรดาลูกศิษย์แต่ละสาย ๆ ว่าเป็นอย่างไร สายธรรมกายก็จะแต่งตัวเป็นระเบียบเรียบร้อย ดูสะอาดสะอ้าน ถ้าหากว่าสายสันติอโศก ก็จะมาแบบปอน ๆ ซอมซ่อสุด ๆ ถ้าหากว่าสายท่านอาจารย์ยันตระ ก็จะพูดน้อย ๆ ยิ้มน้อย ๆ เคลื่อนไหวช้า ๆ เลียนแบบครูบาอาจารย์มาโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว..!

ผมเห็น...ผมก็ อ๋อ..ที่แท้เป็นอย่างนี้ อยู่ใกล้แล้วก็ซึมซับกันเอง ผมเองก็ไม่รู้ว่าพวกท่านจะเลียนแบบผมไปบ้างหรือเปล่า ? แต่ว่าในส่วนที่รุ่นน้องก็ดี ญาติโยมก็ดี ถ้าเกิดความเคารพเลื่อมใสศรัทธา แล้วท่านนำพาเขาไปถูกทาง ก็จะเกิดความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม แต่ถ้าท่านพาเขาไปผิดทาง จะไม่ได้เสียโอกาสแค่ชาติเดียว เพราะถ้าใครไปผิดทางแล้วลงทุคติ จะเสียเวลาที่ยาวนานมาก..!

ถ้าลงนรกไป กว่าจะหลุดมาเป็นเปรต กว่าจะหลุดมาเป็นอสุรกาย กว่าจะหลุดมากเป็นสัตว์เดรัจฉาน กว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์ มันนานจนประมาณไม่ได้ กลายเป็นเราเองไปขัดขวางความเจริญของญาติโยมเขาด้วยปฏิปทาที่ไม่เอาไหนของเรา..!

ดังนั้น..ในวันนี้ที่ว่ามาส่วนใหญ่ก็คือ บอกให้สำหรับพระภิกษุสามเณรของเรา ส่วนญาติโยมไม่ว่าจะอยู่ที่นี่ก็ดี อยู่ทางบ้านก็ดี ให้ระมัดระวังไว้อย่างหนึ่งว่า ถ้าหากว่าเจอพระภิกษุสงฆ์ที่เราเลื่อมใสศรัทธา ขอให้ดูกันไปนาน ๆ อย่าเพิ่งรีบไปทิ้งที่อยู่ ทิ้งเบอร์โทร ทิ้งไลน์ ทิ้งอินสตาแกรมไว้ให้ท่าน เพราะกระผม/อาตมภาพเจอมาด้วยตัวเองว่า ท่านทั้งหลายเหล่านั้นตื๊อเช้า ตื๊อกลางวัน ตื๊อเย็น ให้ทำบุญนั่น ให้เป็นเจ้าภาพนี่ จนกระทั่งท่านเองรำคาญแล้วเสียไม่ได้ ก็ทำบุญไปเพราะตัดรำคาญ..!

ตรงจุดนี้อาตมภาพเจอมาตั้งแต่ตอนเป็นฆราวาส เมื่อบวชเข้ามาก็เลยตั้งใจว่าจะไม่ขอใครแม้แต่บาทเดียว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ญาติโยมบางท่านที่กำลังเผชิญเหตุการณ์ลักษณะนี้อยู่ ได้ยินก็จะเข้าใจทันที ท่านที่ยังไม่ได้พบเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเผลอไปให้ที่อยู่ ให้เบอร์โทรไว้ แล้วจะรู้ว่าชีวิตนี้ขมขื่นขนาดไหน เพราะว่าหลายท่านทำตัวเป็นภิกขุ คือ "ผู้ขอ" จริง ๆ น่าเสียดายที่ท่านไม่มีครูบาอาจารย์อย่างหลวงพ่อวัดท่าซุงคอยสอนสั่ง ก็เลยทำให้มีความประพฤติที่น่ารังเกียจแบบนั้น

วันนี้สมควรแก่เวลาแล้ว ก็ขอเรียนถวายแก่กับพระภิกษุสามเณรและบอกกล่าวแก่ญาติโยมไว้แต่เพียงเท่านี้ ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)