[เถรี]

ในปัจจุบันนี้ แม้แต่พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านก็ใช้วิธีนี้ ก็คือไม่เรียกไม่ร้องให้พระในปกครองของท่าน ๕๐๐ กว่าเกือบ ๖๐๐ วัด และอีก ๙๐ กว่าสำนักสงฆ์ทำแบบนี้ แต่ท่านทำที่วัดใต้ (วัดไชยชุมพลชนะสงคราม) ของท่านเอง พูดง่าย ๆ ก็คือไม่เรียกร้องให้คุณทำ แต่ผมทำให้คุณดู ถ้าคุณมีน้ำใจจะทำตาม ผมก็ยินดีด้วย ถ้าไม่ทำตาม ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร

ผมเองเห็นท่านทำแล้ว ก็ถือหลักการแบบเดียวกัน ก็คือใครจะทำหรือไม่ทำไม่ว่า แต่เราทำเอาไว้ก่อน เพราะว่าหลักการอย่างหนึ่งที่คนเป็นครูบาอาจารย์จะต้องมี ก็คือ สอนให้จำ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น ตายให้เป็น ส่วนนี้ก็คือการทำให้ดู

ครูบาอาจารย์จำนวนมากที่ผมพบมา ท่านทำให้ดูจริง ๆ ครับ แทบจะไม่ได้ใช้คำสอนอย่างเป็นทางการเลย ถ้าใครอยู่แบบขาดไหวพริบปฏิภาณ ไม่รู้จักสังเกต จะไม่ได้อะไรจากท่านเลย บางท่าน..ทั้งชีวิตท่านทำให้ผมดูอย่างเดียว หรือมีโอกาสได้รับคำสอนประโยคเดียว

อย่างหลวงปู่ดู่ วัดสะแก พระวัดท่าซุงผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปกราบท่านกันนับครั้งไม่ถ้วน ท่านบอกผมแค่ว่า "ครูบาอาจารย์ของข้าสอนไม่มากหรอก ท่านสอนว่า พุทธัง ธัมมัง สังฆัง เป็นที่พึ่ง แค่นี้แหละครับ" ผมใช้มาจนทุกวันนี้ แล้วยังใช้ไม่หมดเลย หรือไม่ก็อย่างหลวงปู่มหาอำพัน (พระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ วิ.) วัดเทพศิรินทราวาส ท่านก็สอนแค่เล็กน้อยเท่านั้น ส่วนใหญ่ท่านทำให้ผมดู

ดังนั้น..ในส่วนของการทำให้ดูจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ โดยเฉพาะถ้าท่านทั้งหลายที่ยิ่งอยู่นานไป อันดับแรกเลย..รุ่นน้องครับ จะดูตัวอย่างจากรุ่นพี่ ถ้าท่านเป็นตัวอย่างที่ดีไม่ได้ ก็จะพาเขาเสียหายหมด แล้วหลังจากนั้น พอยิ่งอยู่นานไป ๆ ญาติโยมที่รู้จักมีมากขึ้น ๆ เห็นปฏิปทาของเราแล้วเกิดเลื่อมใสศรัทธาขึ้นมา เขาก็จะทำตามแบบไม่รู้ตัว