[หยาดฝน]

ร่างกายที่เรารักเราชอบก็เป็นอย่างนี้ ร่างกายคนอื่นที่เรารักเราชอบก็เป็นอย่างนี้ ร่างกายของสัตว์อื่นก็เป็นอย่างนี้ ตอนนี้ยกให้ใครก็ไม่อยากได้ เพราะว่าทนความเหม็นเน่าไม่ได้

หมู่สัตว์ทั้งหลายที่กินซากศพเป็นอาหาร ไม่ว่าจะเป็น หมู่หนอน เหี้ย ตะกวด หมาบ้าน หมาป่า นกแร้ง นกตะกุม มาฉีก มาทึ้ง มาดึง มาลาก เอาเนื้อบ้าง อวัยวะบ้างไปกินเป็นอาหาร

ยิ่งโดนฉีกโดนทึ้งแหว่งวิ่งเท่าไร ก็ยิ่งเหม็นมากเท่านั้น จนกระทั่งท้ายสุดก็เหลือเพียงโครงกระดูกที่ยังมีเส้นเอ็นยึดอยู่ เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง ยังคงเหม็นเน่าเป็นปกติ