[เถรี]

ส่วนบรรดาเจ้าภาพที่มาถวายภัตตาหารเช้าเพลเพื่อสนับสนุนงานปฏิบัติธรรม ก็เริ่มมากขึ้น ๆ ทุกวัน วันที่สี่นี้ก็ถึงขนาดสิบกว่ารายต่อมื้อเข้าไปแล้ว ข้าวปลาอาหารนับว่าเหลือเฟือ เนื่องเพราะว่าถ้าท่านทั้งหลายจะเดินทางไปจนครบทั้ง ๔ จังหวัด เพื่อที่จะทำบุญกับเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดให้ครบถ้วนทั้งภาคนั้น เป็นเรื่องที่แทบจะไม่มีโอกาสเป็นไปได้เลย เพราะว่าการเดินทางนั้นต้องไปใกล้ไกลตามแต่ระยะทาง

บางวัดก็แทบจะอยู่กลางป่ากลางเขา แต่ว่าวันนี้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นมารวมกันอยู่ในที่เดียวกัน กลายเป็นเนื้อนาบุญ บรรดาเจ้าภาพที่รู้ว่าอะไรเป็นบุญเป็นกุศล ก็ฉวยโอกาสมาถวายภัตตาหารเพลกัน

ข้าวปลาอาหารนอกจากมากมายแล้ว ทุกอย่างยังอร่อยไปหมด เพียงแต่กระผม/อาตมภาพนั้นเป็นผู้ที่รู้ประมาณของตนอยู่เสมอ เป็นคนที่ฉันน้อยในสายตาของคนอื่น เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าตนเองมีลิ้นที่ไม่เหมือนชาวบ้านเขา ก็คือฉันอะไรก็อร่อยไปหมด ดังนั้น..จึงต้องระมัดระวังตัวเอง ตักอาหารแต่พอประมาณ แต่คราวนี้พอประมาณของตนนั้นกลายเป็นน้อยในสายตาคนอื่น จึงทำให้ฉันเสร็จเร็วกว่าคนอื่นเสมอ แล้วก็มีเวลาพักมากกว่าคนอื่นอยู่หน่อยหนึ่ง จนกว่าที่จะได้เวลา "เรียกแขก" ในรอบต่อไป

การปฏิบัติธรรมก็จะเหลือหลัก ๆ อยู่อีกแค่สองวัน คือวันที่ ๑๒ กับ ๑๓ ส่วนวันที่ ๑๔ นั้น เราปฏิบัติแค่ครึ่งวันเช้าเท่านั้น ในช่วงบ่ายก็จะเป็นพิธีปิด แล้วแยกย้ายกันกลับสำนักของใครของมัน ถึงเวลาแล้วก็จะได้ไปจัดปฏิบัติธรรมเพื่ออนุเคราะห์สงเคราะห์แก่ญาติโยมของตนเองต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)