[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ที่นี่เป็นวัด เป็นสถานที่ภาวนาเพื่อความสงบใจ ไม่มีกิจจำเป็น ไม่ควรมาเที่ยวเพ่นพ่าน เพื่อนพระท่านไปถึงวัด ถามว่าวัดนี้มีพระกี่รูป อาตมาบอกว่า ๓๐ กว่ารูป เขาตกใจ เพราะไม่เห็นมีพระออกมาเดินเลย อาตมาบอกว่าเจ้าอาวาสดุ มาเดินเกะกะเดี๋ยวก็เจอดี..!

ช่วงปฏิบัติธรรม มีพระมหาสมคิด ยสพโล เปรียญธรรม ๙ ประโยค ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปฐมเจดีย์ ท่านไปอยู่ปฏิบัติด้วยจนครบ ๕ วัน จากนั้นขอไปอยู่ต่อที่วัดพุทธบริษัท อาจจะแวะไปเกาะฤๅษีกับถ้ำทะลุด้วย ท่านบอกว่ามาดูว่าที่นี่ปฏิบัติกันอย่างไร พอวันรุ่งขึ้นพระมหาอนุวัชร์ อภิชาโต เปรียญธรรม ๙ ประโยค วัดสองพี่น้องไปอีกท่าน อาตมาว่าพวกนี้ชักจะติดใจกันใหญ่แล้ว ...(หัวเราะ)... ตกลงที่โดนเฉ่งกันไป ๑๐ กว่าวันตอนปฏิบัติธรรมประจำปีนี่ยังไม่เข็ดใช่ไหม ? อาตมาได้เปรียบตรงที่ว่าถ้าดักทางถูก ท่านทั้งหลายจะให้ความเชื่อถือ คราวนี้ท่านจะไปซอกไหนมุมไหนโดนต้อนไว้หมด ท่านก็เลยต้องยอมรับ

ส่วนใหญ่ท่านเป็นเจ้าคณะปกครองกัน มีพวกเจ้าคุณ พวกเจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล อย่างน้อยก็เจ้าอาวาส ก็แปลว่าตอนนี้ในเขตคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ก็คือนครปฐม กาญจนบุรี สุพรรณบุรี สมุทรสาคร บวกกับกรุงเทพฯ นนทบุรี และปทุมธานีบางส่วน ที่ไปเรียนด้วยกัน ต่อไปท่านคงจะยึดแนวปฏิบัติตามแบบที่อาตมาสอน คืออาตมาไม่ให้ท่านไป พองหนอ..ยุบหนอ ตลอด

เริ่มต้นเช้ามืดขึ้นมา ก็ปฏิบัติแบบที่สอนตอนพวกเราเจริญกรรมฐานเลย พอใจสงบแล้วก็ไม่ดิ้นรนไปไหน พออาตมาให้เขา ๒ - ๓ วันเท่านั้นแหละเงียบกริบ จนกระทั่งผอ. บุญเลิศท่านมา ถามว่า “นิ่งได้ขนาดนี้เลยหรือ?”

เพียงแต่พวกเราส่วนใหญ่เข้าใจผิด มีหลายส่วนที่อาตมาอยากจะพูดมากเหลือเกิน แต่ถ้าพูดไปเท่ากับไปตีเขาว่าคนอื่นเขาทำผิด อย่างเช่นในมหาสติปัฏฐานสูตรที่ว่า เอกายะโน อะยัง ภิกขะเว มัคโค สัตตานัง วิสุทธิยา เขาแปลกันว่า เป็นทางสายเดียวที่ทำให้คนล่วงพ้นจากความทุกข์ ทำให้สัตว์ก้าวไปสู่ความบริสุทธิ์ แปลอย่างนั้นก็บ้าชัด ๆ..!

เอกะ คือหนึ่ง อยนะ คือหนทาง หนทางนี้เป็นทางหนึ่งที่นำสัตว์ไปสู่ความบริสุทธิ์ ไม่ใช่ทางเดียว ถ้าเป็นทางเดียวพระพุทธเจ้าท่านจะเทศน์ทำไมตั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ? แล้วครูบาอาจารย์ก็มาตีความว่า ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา พระพุทธเจ้าว่าต้องเสมอกัน กรรมฐานถึงจะเจริญ การปฏิบัติถึงจะเจริญ ในปัจจุบันก็คือ เขาให้ใช้สมาธิแค่อุปจารสมาธิ หรือขณิกสมาธิ ซึ่งไม่พอป้องกันตัวเองจากกิเลส โดนกิเลสตีตลอดเวลา เพราะฉะนั้นอาตมาเห็นว่า ถ้าสายนี้ใครประสบความสำเร็จผมถือว่าเป็น ทุกขาปฏิปทา ทันธาภิญญา ปฎิบัติก็ลำบาก บรรลุก็ยาก

ลองอ่านประวัติของเขาผู้ปฏิบัติสายพองยุบดูสิ ครูบาอาจารย์แต่ละท่านบวชตั้งแต่อายุ ๒๐ ปี พอปฏิบัติไปจนอายุ ๘๐ ปีแล้วบรรลุมรรคผล ตลอดเวลา ๖๐ ปี แม้แต่เงยมองฟ้ายังไม่เคยเงยเลย แล้วถ้าอายุไม่ยืนขนาดนั้นจะมีโอกาสได้บรรลุไหม ? เขาบอกว่าศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ต้องเสมอกัน อาตมาไม่เถียง ในเมื่อพวกเรามีสมาธิอยู่ตั้งมากมายมหาศาลขนาดนั้น ทำไมไม่ยกศรัทธา วิริยะ สติ ปัญญา ขึ้นมาให้เท่ากับสมาธิ ? ทำไมคุณต้องลดสมาธิของคุณลงไปด้วย ? ”

สายนี้อาตมาเขียนวิจารณ์ไว้เป็นเล่มหนังสือเลย แต่ออกมาไม่ได้ ออกมาเมื่อไรก็โยนระเบิดใส่เขา..!"