[เถรี]

คราวนี้เมื่อกฎหมายก็ชัดเจน พระวินัยก็ชัดเจน แล้วเราควรที่จะมีข้อปฏิบัติอย่างไร ? นี่ผมวินิจฉัยเองนะครับ อันนี้ถือเป็นอัตโนมติ ไม่ใช่บรรทัดฐาน ผมมีความเห็นว่า ถ้าเป็นพระภิกษุสามเณรของเรา ไม่ควรที่จะมีเรื่องฟ้องร้องกับญาติโยม เพราะว่าทุกท่านบวชมาก็ต้องกล่าววาจา นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตัง กาสาวัง คะเหตวา ข้าพเจ้ารับผ้ากาสาวพัสตร์นี้มา เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน คนจะไปพระนิพพานได้ต้อง "ลด" รัก โลภ โกรธ หลง "ละ" รัก โลภ โกรธ หลง และท้ายสุดก็ "เลิก" รัก โลภ โกรธ หลงให้ได้ ไม่อย่างนั้นก็ไปพระนิพพานไม่ได้

พระภิกษุสามเณรจึงไม่ควรที่จะมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งฟ้องร้องกับญาติโยม เพราะว่านั่นเป็นเรื่องของบุคคลที่หนาแน่นไปด้วยกิเลส แต่ถ้าหากว่าท่านจะทำ ถ้านอกเหนือจากที่บัญญัติเอาไว้ในพระวินัย ก็คือไปโกงคนอื่นเขาแล้วฟ้องจนชนะ โดนอาบัติขาดความเป็นพระ หรือฟ้องแล้วแพ้ โดนอาบัติหนัก ต้องแสดงคืนท่ามกลางคณะสงฆ์ ถ้าท่านตั้งใจจะฟ้อง ผมก็ไม่สามารถที่จะห้ามได้ แต่อยากจะบอกว่า พระภิกษุสามเณรของเราควรจะอยู่ด้วยพระธรรมวินัยเป็นหลัก หลังจากนั้นจึงเป็นกฎหมายบ้านเมือง แล้วค่อยเป็นจารีตประเพณี

ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เรายังไปเสียเวลาไปฟ้องร้องกับญาติโยม เพื่อสร้างกิเลสให้เกิดขึ้นกับใจตนเอง ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็บอกว่าน่าเสียดายมาก คือในสิ่งที่ตนเองมีโอกาสที่จะลด จะละ จะเลิกได้ แต่กลับไปพอกพูนกิเลสทั้งหลายเหล่านั้นขึ้นมาในใจของตน ซึ่งมีแต่จะถ่วงเราให้ลงสู่ภพภูมิที่ต่ำลงไปเรื่อย ๆ

ดังนั้น..ในส่วนนี้ที่ผมต้องออกมากล่าว ก็เพราะว่ายังไม่เห็นใครมาบอกกล่าวให้ชัดเจนว่า ความเป็นจริงในเรื่อง "ดราม่า" นี้เกิดจากอะไร ? พระพุทธเจ้าขาดความยุติธรรมขนาดนั้นเลยหรือ ? พระเณรฟ้องร้องกับชาวบ้าน ก็ปรับขาดความเป็นพระเป็นเณรไปเลย..!

เมื่อพวกท่านทั้งหลายชัดเจนแล้ว จดจำไว้ด้วยนะครับ มีโอกาสไปเปิดพระไตรปิฎกอ่านบ้าง ไม่เช่นนั้นแล้ว ถึงเวลาญาติโยมเขาสอบถามมา เราไม่สามารถที่จะชี้แจงให้ชัดเจนได้ ก็เสียทีที่บวชมาในพระพุทธศาสนาครับ บวชมาแล้วเราต้องปฏิบัติในไตรสิกขา คือศีล คือสมาธิ คือปัญญา จนสามารถเป็นทนายแก้ต่างให้กับพระพุทธศาสนาได้ จึงกล่าวว่าการบวชนั้นมีประโยชน์อย่างแท้จริง

ก็ขอฝากข้อคิดไว้แต่เพียงแค่นี้ ขอบคุณทุกท่านครับ


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)