“พอถึงเวลาท่านก็ตั้งให้เป็นพระครูวินัยธรรูปหนึ่ง อีกรูปหนึ่งเป็นพระครูธรรมธร ก็ได้คู่กันมา พอได้สัญญาบัตรก็ได้ปีเดียวกันอีก เป็นเหมือนอย่างกับเป็นคู่เขยกันมา คราวนี้พอหลวงพ่อวัดท่ามะขามเริ่มส่งไปทำงาน อาตมาก็ทิ้งห่างพระอาจารย์บูรพาท่านไปเรื่อย พอท่านไปเป็นเจ้าอาวาสวัดถ้ำเสือดาว อาตมาไปเป็นรองเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ไล่ท่านไม่ทัน แต่ปรากฏว่าจากรองเจ้าอาวาส อาตมาโดดตูมไปเป็นเจ้าคณะตำบลชะแล เขต ๒ ในขณะที่พระอาจารย์บูรพาท่านเป็นเจ้าอาวาสตามเดิม
หลังจากนั้นอาตมาขึ้นเป็นรองเจ้าคณะอำเภอ ท่านก็ยังเป็นเจ้าอาวาสเท่าเดิม ล่าสุดอาตมาเลื่อนสมณศักดิ์จากพระครูสัญญาบัตรเจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นโทเท่ากับท่าน พรวดเดียวไป ๑๕-๑๖ ขั้น ไปเป็นเทียบผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นเอก ฝ่ายวิปัสสนาธุระ เจอหน้าท่านบอกว่า “หลวงพี่..ผมไม่ไล่หลวงพี่แล้วนะ..ไล่ไม่ทันว่ะ” อาตมาก็เลยขำ ๆ “แล้วไล่ผมทำไม..? ถ้าหากว่าจะไล่ตาม ก็ไล่ทำงานตามมา ไม่ใช่มาไล่เรื่องยศตำแหน่งกัน”
เจอหน้าล่าสุดท่านห่มสีกรักแบบพระสายวัดป่า เลยถามว่า “วัดถ้ำเสือดาวเปลี่ยนเป็นสายวัดป่าแล้วใช่ไหม ? จะได้กลายเป็นวัดถ้ำจริง ๆ” ท่านบอกว่า “ไม่ใช่หรอก โยมเขาป่วยหนัก ถวายผ้าไตรให้ห่มช่วงเข้าพรรษาเพื่อต่ออายุ แล้วดันถวายสีนี้มา จะเปลี่ยนก็ไม่ทัน”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-08-2020 เมื่อ 21:07
|