[เถรี]

ถ้าจะเอาสมัยพุทธกาล ต้นตระกูลสามเณรเลยก็คือสามเณรราหุล เป็นสุดยอดสามเณรด้านใคร่ในการศึกษา คือเป็นเอตทัคคะ ๑ ใน ๔๑ รูปที่พระพุทธเจ้าทรงตั้งเอาไว้ว่า มีความยอดเยี่ยมกว่าคนอื่น สามเณรราหุลสุดยอดกว่าคนอื่นตรงที่มีความอยากเรียน ตื่นเช้าก็ไปล้างหน้าก็กอบทรายริมแม่น้ำขึ้นมา ตั้งใจอธิษฐานว่า "วันนี้ขอให้ได้พบอาจารย์ที่ให้คำสั่งสอนเราได้มากเหมือนเม็ดทรายในกอบนี้"

หรือจะเอาสุดยอดสามเณรผู้เลิศทางให้ลาภ คือสามเณรสีวลี นั่นก็บวชตั้งแต่ ๗ ขวบ ถ้าหากว่าพระพุทธเจ้าไปในทางกันดาร ต้องเอาพระสีวลีไปด้วย ต่อให้ลำบากแค่ไหน ก็มีคนมาถวายภัตตาหารอย่างสมบูรณ์บริบูรณ์

หรือว่าสามเณรท่านอื่น ๆ อย่างสามเณรเรวัตตะ น้องเล็กสุดในตระกูลของพระสารีบุตร เป็นพระอรหันต์ตั้งแต่ ๗ ขวบ สามเณรทัพพมัลลบุตรเป็นผู้ยอดเยี่ยมในการจัดภัตตุเทศก์ ก็คือจัดกิจนิมนต์ แล้วยังมีสามเณรที่ไม่ได้เป็นเอตทัคคะอีกหลายรูป ที่ปรากฏชื่อเสียงโด่งดังมาก ๆ อย่างเช่นบัณฑิตสามเณร สังกิจจะสามเณร เป็นต้น

ใครจะไปรู้ว่าสามเณรทั้งหลายที่อยู่ตรงนี้ ต่อไปในกาลข้างหน้า เราอาจจะได้บวชจนเป็นหลวงปู่ หลวงพ่อ ที่คนเคารพบูชากันทั่วประเทศไทยก็เป็นได้ ดังนั้น...ขอให้สามเณรระมัดระวัง รักษาศีล ๑๐ ของเราให้สมบูรณ์บริบูรณ์ ถึงเวลารีบสะสมบุญเอาไว้ด้วยการสวดมนต์ ไหว้พระ เจริญกรรมฐาน ช่วยกันทำความสะอาดวัด เป็นต้น

ถ้าเราสร้างบุญเอาไว้มาก สึกหาลาเพศไป จะทำอะไรก็ง่ายกว่าคนอื่นเขา ถ้าบวชอยู่ต่อไปก็จะได้เป็นกำลังใหญ่ของพระพุทธศาสนา และที่สำคัญกว่านั้น ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว ต้องการบุญตรงนี้ เพราะฉะนั้น...สามเณรต้องมีการอุทิศส่วนกุศลทุกครั้ง เดี๋ยวเราทำวัตรรอบ ๒ เสร็จ ก็จะมีการอุทิศส่วนกุศลด้วย

ให้ตั้งใจด้วยว่า ผลบุญทั้งหมดที่เราทำมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ และผลบุญทั้งหลายที่เราทำในการบวชวันนี้ ขออุทิศให้แก่ใครบ้าง ให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นได้โมทนา เราจะได้รับประโยชน์ รับความสุขเท่าไร ขอให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นได้รับด้วย