[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราก็ต้องไปนึกถึงคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเฉพาะโอวาทปาฏิโมกข์ ประโยคแรกเลยก็คือ ขันตี ปรมัง ตะโป ตีติกขา ความอดกลั้นอดทนเป็นตบะอย่างยิ่งของนักปฏิบัติธรรม อดทนไม่พอ ก็ไม่ประสบความสำเร็จ

หลวงปู่พระพรหมมงคล วิ. หรือหลวงปู่ทอง วัดพระธาตุศรีจอมทอง เป็นพระมหาเถระนักปฏิบัติ ที่กระผม/อาตมภาพให้ความเคารพอย่างยิ่งรูปหนึ่ง ท่านบอกว่า "คนเราต้องอดได้ ทนได้ เย็นได้ รอได้ คอยได้ ถึงจะดีได้"

คราวนี้ "อดได้ ทนได้" แค่นี้เราก็ผ่านยากแล้ว จะไปพูดถึง "เย็นได้ รอได้" เป็นเรื่องยากขึ้นไปอีก แล้วกว่าจะ "ดีได้" ต้องดูหลวงปู่ท่าน กว่าจะเป็นพระพรหมมงคล วิ. อายุเกือบ ๑๐๐ ปี ถ้าอายุไม่ถึงจะได้เป็นไหม ? เพราะฉะนั้น..ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องของความอดทน เชื่อมั่น และรอคอย

การปฏิบัติธรรมเหมือนอย่างกับเราปลูกไม้ผล ต้องรอปีแล้วปีเล่า กว่าจะถึงฤดูกาลที่ต้นไม้นั้นออกดอกและติดผล แล้วยังต้องประคับประคองดูแลรักษา จนกว่าผลนั้นจะสุกงอมพอที่เราจะนำมากินมาใช้ได้ ไม่มีวิธีการไหนที่จะไปดึงยอดให้โตเร็ว ๆ รออย่างเดียว..! มีหน้าที่บำรุงรักษา รดน้ำ พรวนดิน จับหนอน จับแมลง ใส่ปุ๋ย ดูแลไปตามหน้าที่ของเรา เมื่อถึงเวลา..ถ้าทุกอย่างพร้อมมูล ความสำเร็จก็จะปรากฏขึ้น ภาษาพระท่านเรียกว่า "เหตุปัจจัยถึงพร้อม"

ดังนั้น...สิ่งที่พวกเราทำใน ๔ - ๕ วันที่ผ่านมา ถ้าหากว่าท่านใดสามารถฟื้นกำลังใจคืนมาได้ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีอย่างยิ่ง แต่สิ่งที่ต้องระมัดระวังยิ่งไปกว่านั้นก็คือ รักษากำลังใจเอาไว้ให้ได้ และทำให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป