[เถรี]

พวกเราก็ได้ทำบุญกันเช่นเคย แบบเดียวกับเมื่อสักครู่นี้ ที่เดินชมสถานที่สำคัญตรงไหนก็ทำบุญกันตรงนั้น และทำบุญกันในลักษณะหนักมาก ก็คือส่วนใหญ่เป็นใบละ ๕๐๐ รูปี จนกระทั่งพระลามะท่านติดใจคณะของเรา ถึงขนาดเชิญเข้าไปดื่มชากะลัมไจ ก็คือชานมแบบอินเดีย แต่ปรากฏว่ามีหลายต่อหลายคนสละสิทธิ์ กระผม/อาตมภาพต้องดื่มชานมไป ๓ แก้วและชาเนยไปอีก ๑ แก้ว เป็นการตัดกำลังก่อนที่จะฉันเพลได้เป็นอย่างดี..!

เมื่อเรียบร้อยแล้วก็ได้ลาทุกคน ออกเดินทางตรงไปยังร้านอาหารชื่อว่าร้าน Moon Land หรือว่าร้านโลกพระจันทร์ ตั้งแต่ทางเข้าไปก็เห็นองค์พระสังกัจจายน์ปางยืนถือทรัพย์รออยู่ด้านหน้าแล้ว เมื่อเข้าไปข้างใน ทั้งที่เป็นเวลา ๑๓.๑๕ น. ของทางประเทศอินเดียแล้ว ปรากฏว่าทางห้องอาหารซึ่งนัดไว้เวลาเที่ยงครึ่ง ยังเตรียมอาหารไม่เสร็จ กระผม/อาตมภาพเองนั้นไม่สามารถที่จะฉันอะไรได้มาก จึงตักซุปมาถ้วยหนึ่ง แล้วเอาน้ำพริกกุ้งเสียบที่คุณนวลจันทร์เตรียมมาสำหรับคนที่กินอาหารอินเดียไม่ได้ เทลงไปในซุป กลายเป็นต้มยำกุ้งขึ้นมา เมื่อฉันเสร็จเรียบร้อย เข้าห้องน้ำกันแล้ว พวกเราก็ได้เดินทางต่อไป

หนทางหลังจากนี้นั้น มองไม่เห็นต้นไม้แม้แต่ต้นเดียว ทุกที่ทุกทางมีแต่หินสีน้ำตาลแดงบ้าง น้ำตาลดำบ้าง น้ำตาลม่วงบ้าง จนกระทั่งเขาเรียกกันว่า Moon Land ก็คือโลกพระจันทร์ แล้วไม่ใช่ระยะทางใกล้ ๆ เป็นระยะทางนับหลายสิบกิโลเมตรเลยทีเดียว จนกระทั่งมีสายน้ำสีฟ้าสุดจิตสุดใจปรากฏขึ้น ตอนแรกกระผม/อาตมภาพคิดว่าเป็นแม่น้ำดราส มารู้ทีหลังว่านั่นคือต้นแม่น้ำสินธุ ที่บังเกิดเป็นแหล่งอารยธรรมลุ่มน้ำสินธุ หล่อเลี้ยงประเทศอินเดียมานับพัน ๆ ปีนั่นเอง

พวกเราข้ามสะพานตรงไปยังเมืองอัลชิ เพื่อที่จะเข้าไปยังวัด Alshi ที่เป็นวัดเก่าแก่ สร้างมา ๙๐๐ กว่าปีแล้ว แต่ปรากฏว่าเจ้ากรรมเถอะ..เจ้าหน้าที่ยึดโทรศัพท์มือถือของพวกเราจนหมด ดังนั้น...เมื่อเข้าไปแล้ว แม้ว่าจะเห็นของเก่าแก่ขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่อาจที่จะถ่ายรูปอะไรออกมาได้เลย

โดยเฉพาะรูปปั้นของพระศรีอริยเมตไตรย รูปปั้นของพระมัญชุศรีโพธิสัตว์ก็ตาม ที่เครื่องทรงของท่านมีรูปต่าง ๆ เขียนสีอยู่ ตลอดจนกระทั่งภาพจิตรกรรมฝาผนังที่เป็นของเก่าแท้ โดยเฉพาะซุ้มประตูทางเข้า ตลอดจนการแกะสลักไม้ต่าง ๆ นั้น เป็นของเก่าจริงเก่าจัง อย่างชนิดที่คล้ายคลึงกับวัดกุมเภชะวาร์ที่ประเทศเนปาล ก็คือผ่านกาลเวลามานับพันปี จนลวดลายของไม้สึกกร่อนไปเองตามกาลเวลา ไม่สามารถที่จะแกล้งเก่าได้