[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อเช้าอ่านข่าวภาคภาษาอังกฤษ แต่มาจากประเทศจีน ตัวเอกชื่อซื่อหยุน ไปคุนหมิงแล้วก็ซื้อลูกหมามาหนึ่งตัว คนขายบอกว่าเป็นหมาทิเบต กินอาหารจุมาก แล้วก็ดุมาก ถ้าคุณคิดว่าคุมไม่ไหวก็อย่าซื้อไปเลย เขาก็ยังอุตส่าห์ซื้อมา ปรากฏว่ากินแหลกจริง ๆ เขาบอกว่ากินบะหมี่วันละ ๒ ถัง คราวนี้ก็โตเอา ๆ แกก็ว่า เออ...ตัวโตจริง ๆ ตั้งชื่อว่า little black คาดว่าภาษาจีนเรียก "เสี่ยวเฮย" คราวนี้เป็นภาษาอังกฤษก็เลยแปลมาอย่างนั้น

เขาบอกว่า วันนั้นพอเข้าไปในครัว เห็นเสี่ยวเฮยยืน ๒ ขา ก็เลยแปลกใจ บอกกับสามี สามีบอกว่าไม่เคยเห็นหรือ..? ไอ้พวกหมาตัวเล็ก ๆ ยืน ๒ ขาเยอะแยะไป ก็โอเค ปรากฎว่าเลี้ยงผ่านไปหนึ่งปี กรงไม่พอใส่ ตัวใหญ่จนต้องให้ไปอยู่ในสวนหลังบ้าน แล้วไอ้เจ้านี่ก็กินทั้งผัก กินทั้งเนื้อ กินทั้งผลไม้ เวลาผ่านไป ๑ ปี น้ำหนัก ๑๘๐ กิโลกรัม เขาก็บอก เอ..เสี่ยวเฮยหน้าตาดูแปลก ๆ นะ ท้ายสุดก็เลยเข้าไปหาข้อมูล จนมั่นใจแล้วว่าไม่ใช่หมาทิเบต เพราะว่าหมาทิเบตทุกตัว หน้าตาไม่ใช่อย่างนี้ ก็เลยโทรแจ้งเจ้าหน้าที่ให้มาดู

ตำรวจเห็นแล้วช็อก เขาบอกว่า ไอ้ตัวนี้เขาเรียกว่าหมีควาย ตอนแรกเขาก็โทรไปหาคนขาย บอกว่าเสี่ยวเฮยฟันใหญ่มาก คนขายบอกว่า "โอ๊ย...ธรรมดา หมาตัวใหญ่ ฟันก็ต้องใหญ่" คนเอามาขายก็คงเข้าใจว่าเป็นลูกหมาทิเบต หรือไม่ก็หมาทิเบตนั้นแพง จึงเอาลูกหมีควายมาขายแทน ซื้อลูกหมีควายราคาถูก ๆ มาขายเป็นหมาทิเบต"