[เถรี]

"๑๐๐ ฟุต คือ ๓๐ เมตร ๒๐๐ ฟุต คือ ๖๐ เมตร ๒๒๐ ฟุต คือ ๖๖ เมตร อยู่ได้ไม่เกิน ๓ นาทีต้องรีบขึ้น เพราะว่าความลึกมากเท่าไร อากาศจะโดนอัดเหลือน้อยเท่านั้น ไม่พอหายใจ ถ้าไนโตรเจนปนเข้าไปในเลือด คราวนี้ก็ต้องรักษากันนาน ภาษาชาวบ้านเขาเรียกง่าย ๆ ว่าโรคน้ำหนีบ

สมัยก่อนญี่ปุ่นเขามีพวกสาวงมไข่มุก ดำน้ำตัวเปล่า พวกนี้พออายุมากหน่อยป่วยเป็นโรคน้ำหนีบกันหมด เพราะว่ากลั้นหายใจด้วยตัวเอง ถึงเวลาต้องรีบขึ้น ยังไม่มีความเข้าใจว่าพอถึงเวลาเราดำลึกลงไป ไนโตรเจนจะโดนดันเข้าไปอยู่ในเลือด พอรีบขึ้นมาไนโตรเจนก็จะขยายตัว เมื่อขยายตัวก็ไปพองขวางเส้นเลือด"