[เถรี]

เรื่องของพระเป็นเรื่องประหลาดมาก ปกติแล้วของอื่น..สิ่งอื่น ยิ่งเก่ายิ่งแก่ก็หมดราคาไปเรื่อย โดยเฉพาะภรรยาแก่ ๆ ที่บ้าน แต่เรื่องของพระยิ่งแก่ยิ่งขลัง โดยเฉพาะถ้าอายุได้ ๙๐ ปีขึ้น หรือ ๑๐๐ ปีขึ้น ยิ่งขลังเป็นการใหญ่ แต่โยมไม่เข้าใจว่า ถ้าจะใช้...โปรดใช้ตอนยังแก่ไม่มาก ยังพอมีแรงอยู่ ถ้าขืนไปใช้ตอนอายุ ๑๐๘ ปี หายใจยังไม่มีแรงเลย อย่างที่โบราณเขาบอกว่า ต้องตะบันน้ำกิน

ตะบันน้ำกิน ก็คือ เอาน้ำมาตำก่อนจึงกินได้ เพราะแรงจะเคี้ยวยังไม่มี ก็เลยทำให้เรื่องของพระนี่ตรงข้ามกับชาวบ้านเขา ยิ่งเก่ายิ่งแก่ ยิ่งมีราคาขึ้นเรื่อย ๆ แต่หมายความว่าต้องสร้างความดีกันอีก

อาตมาเองก็ยังหนักใจว่าอายุ ๕๑ ญาติโยมยังให้การสนับสนุนขนาดนี้ ถ้าหากอยู่ไปถึง ๖๑ ไม่รู้ว่าจะเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่ เคยดูอายุตัวเองสองครั้ง แต่ดูแล้วเลิกเลย เพราะว่าเคยดูครั้งแรกบอกว่าเท่านี้ ผ่านไปอีกหลายปี ดูอีกครั้งเผื่อจะน้อยลง ปรากฏว่าเยอะขึ้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาอาตมาเลิกดู ตั้งใจอย่างเดียวว่าถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็ทำงานพระพุทธศาสนาให้เต็มที่เต็มกำลังของเรา ถ้าหากจะไปวันไหนก็พร้อมที่จะไปทันทีเพราะเบื่อร่างกายนี้เต็มทนแล้ว มันมีแต่การเจ็บไข้ได้ป่วยอยู่

โดยเฉพาะเป็นมาลาเรียเรื้อรังตั้งแต่ปี ๒๕๒๔ เชื่อว่ามีญาติโยมจำนวนมากยังไม่ได้เกิดเสียด้วยซ้ำไป และเป็นมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเช้าก็ไข้จับ ตุ๊ป้อจะทำบวงสรวงอาตมายังนอนจับไข้อยู่เลย คือถ้าหากผิดอากาศหรือพักไม่พอ ไข้จะขึ้นทันที พยายามรักษามาทุกทางแล้ว ยาทุกประเภทแก้ไม่ได้ ต้องยอมรับว่ากรรมเก่าตัวเองเยอะ

ทุกครั้งที่ป่วยพอจะหาย จะมีนิมิตให้เห็นว่าไปสร้างกรรมอะไรมา ส่วนใหญ่แล้วเป็นทหารออกรบ ไปฆ่าเขาไว้มาก บางคราวถึงขนาดกวาดหมดทั้งกองทัพเลยก็มี เวลาเขาจัดทัพมาก็จะมีทัพหน้า ทัพหลวง ปีกซ้าย ปีกขวา และทัพหลัง บางทีแค่ทัพหน้าเราก็กวาดซะเกลี้ยง ดูแล้วเป็นการกระทำที่โหดร้าย แต่ว่าเพื่อรักษาประเทศชาติของเราไว้ ก็จำเป็นต้องทำ