[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ ต้องบอกว่าเป็นวันที่บรรดาพี่เลี้ยงทั้งหลายค่อนข้างจะวุ่นวาย เนื่องจากว่าสามเณรบางรายก็ยังเด็กมาก คิดถึงพ่อแม่ กลางคืนก็ร้องไห้ ทำเอาพี่เลี้ยงทั้งหลายพลอยไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปด้วย..!

ตรงจุดนี้เราต้องเข้าใจว่า สามเณรนั้นก็คือเด็ก ดังนั้น...สิ่งต่าง ๆ ถึงแม้ว่าจะมีกรอบ มีระเบียบวินัยของความเป็นสามเณรบังคับอยู่ แต่ในส่วนของความเป็นเด็กนั้น ก็ไม่สามารถที่จะแก้ไขให้จบสิ้นลงไปได้ภายในระยะเวลาแค่วันสองวัน

ถ้าหากเราดูในพระวินัย จะเห็นว่ามีสามเณรที่เป็นสัตตรสวัคคีย์ ก็คือคณะสามเณร ๑๗ รูปที่เป็นเณรเล็ก ๆ มักจะโดนพระบ้าง สามเณรด้วยกันบ้าง หลอกจนร้องไห้อยู่เสมอ ถึงขนาดองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต้องบัญญัติศีลห้ามพระไว้ข้อหนึ่ง ก็คือ ห้ามทำผีหลอกต่อพระภิกษุ (สามเณร) ถ้าหากว่าผู้ใดทำเช่นนั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เป็นต้น ตรงนี้มีมาในสุราปานวรรค ปาจิตตีย์กัณฑ์ พระวินัยปิฎก

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ บางทีเราก็เห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะต้องถึงขนาดบัญญัติเป็นศีลออกมา แต่ที่ต้องทำเช่นนั้นก็เพราะว่า มีภิกษุหรือสามเณรบางรูปที่เป็นบุคคลจิตอ่อน เมื่อโดนทำผีหลอก ก็ตกใจถึงขนาดช็อก จนมรณภาพไปเลยก็มี..!


องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงมีพระกรุณาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย โดยเฉพาะพระภิกษุสามเณร ซึ่งพระองค์ท่านเห็นเป็นลูกเป็นหลาน จึงต้องบัญญัติศีลขึ้นมา เพื่อห้ามมิให้ภิกษุปุถุชนที่คึกคะนองไปทำอาการเช่นนั้น จนเกิดโทษทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น และถ้าหากว่าชาวบ้านทั่วไปรู้เข้า บุคคลที่ยังไม่เลื่อมใส ก็จะไม่เลื่อมใสหนักยิ่งขึ้น บุคคลที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนาแล้ว ก็อาจจะเสื่อมความเลื่อมใสลงไปได้

อีกประการหนึ่งก็คือ ระยะนี้ยังเป็นระยะที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาดหนักอยู่ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องจ่ายยาเม็ดฟ้าทะลายโจรให้แก่สามเณรทั้งหลาย วันละ ๒ เวลาเช้าเย็น ซึ่งแน่นอนว่ายาไม่ใช่ขนม การที่จะทำให้สามเณรทั้งหลายชอบใจ เห็นประโยชน์ แล้วฉันนั้นเป็นเรื่องยาก จึงต้องให้พี่เลี้ยงยืนคุมจนกว่าจะฉันลงไปให้เห็น ไม่เช่นนั้นถ้าเผลอก็อาจจะมีการนำไปทิ้งได้..!