[เถรี]

"พวกเราได้เรียนวรรณคดีพระร่วงก็น่าจะจำได้ สมัยสุโขทัยเขาเอาน้ำจากทะเลชุบศรที่ลพบุรี ส่งส่วยไปที่สุโขทัย แสดงว่าตอนนั้น น้ำที่ทะเลชุบศร ลพบุรี จะต้องรสชาติดีที่สุด แต่คราวนี้่ถ้าขนใส่โอ่งดินเผาไปก็แตก ถ้าได้น้ำไม่ครบจำนวนก็ต้องขนไปจนกว่าจะครบ ทำให้เสียเวลามาก

พอนายร่วงเป็นนายกองส่งส่วยน้ำ จึงเอาไม้ไผ่มาสานชะลอม อาตมาว่าโบราณ "เว่อร์" น่าจะสานพวกกระบุงตะกร้าธรรมดา เป็นลักษณะของกะออม ไม่ใช่ชะลอมแน่นอน เพราะเขาบอกว่า "ตัดไม้สานชะลอม รูปกลมกล่อมเอาชันยา" ถ้าสานชะลอมนี่คุณยาชันไม่ได้หรอก ตาชะลอมกว้าง ลอดได้อย่างน้อย ๒ นิ้วมือ

พอมาสมัยรัชกาลที่ ๕ ทรงเสวยน้ำจากแม่น้ำเพชรบุรี ก็เลยกลายเป็นว่าแต่ละพระองค์ก็จะมีน้ำที่โปรดไม่เหมือนกัน รัชกาลที่ ๕ ตรัสว่าเสวยน้ำที่ไหนก็ไม่ชื่นใจเหมือนกับแม่น้ำเพชรบุรี สมุหเทศาภิบาล เพชรบุรี โดยเฉพาะท่านเจ้าคุณสุรพันธุ์เสนีย์ต้องส่งน้ำเข้ากรุงเทพฯ ตลอด"