[นายกระรอก]

“เดี๋ยวนี้สัตว์เขาลำบาก อาตมาออกความคิดว่าจะซื้อสับปะรดเอาไปเลี้ยงช้างกัน ประเภทเหมากันไปเป็นคันรถ ๆ ปรากฏว่าโดนคัดค้าน เขาบอกว่าถ้าช้างกินแล้วติดใจ เดี๋ยวจะไม่ยอมไปไหน คราวนี้ชาวบ้านจะเดือดร้อนหนัก เพราะว่าถ้าอยู่แถวนั้นก็อาละวาดเหยียบต้นไม้ รื้อต้นไม้ไปเรื่อย อาตมาเห็นว่าสับปะรดปีนี้ถูกมาก ก็เลยกะว่าถ้าเหมาไปเลี้ยงช้าง แล้วของเหลือน้อยลง จะได้ราคาแพงขึ้น..!

อาตมาเคยซื้อสับปะรด ๒๐๐ ลูกไปเลี้ยงช้างที่ปางช้างพุถ่อง เขามีช้างอยู่ ๑๑ เชือก เฉลี่ยแล้วได้ตัวละหน่อยเดียว ถ้า ๑๐ เชือกจะพอดี เพราะว่าเฉลี่ยประมาณตัวละ ๒๐ ลูก พอ ๑๑ เชือกก็เลยเหลือไม่ถึง สับปะรด ๒๐๐ ลูกยังไม่พอช้างยาขี้ฟัน..!

พอถึงเวลา เจ้าของก็บอกว่า "เดี๋ยว..พาหลวงพ่อไปเที่ยวก่อน" ช้างก็อ้อยอิ่งไม่อยากไป เพราะว่าตะกร้าสับปะรดอยู่ตรงหน้า..! ก็เลยบอกเขาว่า "เดินเร็ว ๆ รอบหนึ่ง แล้วจะได้กลับมากิน" โอ้โฮ..รีบจ้ำใหญ่เลย ช้างเขาฟังรู้ทุกตัวนะ ตอนนั้นพาลูกเจนนี่ไปด้วย เพิ่งอายุ ๔-๕ ขวบ ช้างที่เขาขี่ก็เดินตามหลังหลวงพ่อ เขากระซิบบอกช้างเขาว่า "แซง ๆ ๆ" ช้างก็ทำท่าจะแซง ตัวที่อาตมานั่งก็จ้ำอ้าวเลย..ไม่ให้แซง กระซิบอยู่ข้างหลัง แต่ข้างหน้าดันได้ยิน ช้างนี่หูไวกว่าคนอีก เพราะว่าใบหูเขากว้าง”