[เถรี]

วันนี้ยอดติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ทั้ง ๆ ที่ "กด" ยอดเอาไว้แล้วก็ยังทะลุเกินหมื่นคน ตายอีก ๑๔๐ กว่า ทำให้ทาง ศบค.หารือว่าจะล็อกดาวน์อย่างเด็ดขาด แต่คราวนี้การล็อกดาวน์แบบนี้ กระผม/อาตมภาพเห็นว่าไร้ประโยชน์ เพราะว่าล็อกดาวน์ไปแล้วก็ไม่ได้ทำอะไร

การล็อกดาวน์ที่จะให้เกิดผลก็คือ ทันทีที่ล็อกดาวน์ ก็ต้องส่งสรรพกำลังทั้งหมดเข้าไปตรวจคัดกรอง เพื่อที่จะแยกเอาผู้ป่วยออกมาจากคนดีให้เร็วที่สุด กักตัวกลุ่มเสี่ยง ไม่ว่าจะเสี่ยงน้อยเสี่ยงมากให้เร็วที่สุด ถ้าทำอย่างนี้ได้ เรามีโอกาสที่จะควบคุมโรคได้ แต่พวกท่านทั้งหลายเห็นเขาทำอะไรกันบ้าง ? นอกจากประกาศล็อกดาวน์ แล้วห้ามโน่น ห้ามนี่ ห้ามนั่น..!?

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราก็ต้องดำเนินการกันเอง โดยเฉพาะคนของเรา หรือต่อให้ไม่ใช่คนของเราแต่ในเมื่อบากหน้ามา เราก็ต้องรับผิดชอบช่วยเหลือเขา เรื่องแบบนี้ต้องบอกว่าถึงเวลาฉุกเฉิน สถานการณ์จะสร้างวีรบุรุษวีรสตรีขึ้นมาเอง แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายว่า วีรบุรุษและวีรสตรีหลายรายก็ตายไปแบบเงียบ ๆ เพราะว่าแพทย์พยาบาลที่ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ จากการที่ตนเองพยายามช่วยเหลือผู้ป่วยอย่างเต็มที่แล้วเสียชีวิต ก็มีจำนวนมากขึ้น

ตรงส่วนนี้เราไม่ต้องโทษใคร แต่ว่าทำอย่างไรที่เราจะช่วยเหลือชาวบ้านให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ถ้าพวกท่านทั้งหลายสังเกตก็จะเห็นว่า ไม่ว่าจะเป็นทางฆราวาสหรือว่าทางพระ เราก็พยายามให้การช่วยเหลือกัน ซึ่งตรงนี้ต่างประเทศชื่นชมเรามาก นี่คือทานบารมี คือจาคานุสติ ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนไว้ แล้วคนไทยทั้งหลายรับเอามาปฏิบัติ ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว แต่ก็ตั้งใจทำเพื่อช่วยเหลือคนอื่น โดยที่บางทีตนเองก็ไม่ใช่ว่าจะมีกำลังมาก หรือมีเงินทองมาก แต่ก็ยังเต็มใจช่วย ทำให้ต่างชาติเขาชื่นชมเรามาก

ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดแบบนี้ เราต้องมองในส่วนที่ดี ๆ เอาไว้ อย่างเช่นการสร้างความดีด้วยการช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุ สามเณร ฆราวาส ในการทำอาหารแจกจ่ายก็ดี ตั้งตู้ปันสุข สร้างรถปันสุข เพื่อช่วยเหลือบุคคลที่เดือดร้อน

ในสถานการณ์แบบนี้ เราจะเห็นได้ชัดว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าที่เราตั้งใจปฏิบัตินั้นเอามาใช้จริงได้แค่ไหน ? เรื่องฉุกเฉิน เรื่องด่วนรุมเร้าเข้ามารอบด้าน เราตั้งสติได้หรือไม่ ? ถ้าหากว่าสามารถตั้งสติได้ ใช้ปัญญาไตร่ตรอง เราจะเห็นว่าปัญหาหลายเรื่องไม่ได้หนักหนาอะไรอย่างที่เราคิด เหตุที่เรื่องทุกอย่างหนักหนาสาหัส เพราะว่าเราแยกแยะความ ก่อน หลัง เร็ว ช้า ของปัญหาไม่เป็น แล้วก็เอาปัญหาหลาย ๆ ปัญหามาสุมรวมกัน ทำให้หนักเกินกำลังที่จะแก้ไข