[เถรี]

แม้กระทั่งวิธีการตัดสินอธิกรณ์ เราก็ต้องอาศัยพระธรรมวินัยเป็นใหญ่ รองลงไปถึงเป็นกฎหมายบ้านเมือง แล้วถัดจากนั้นถึงเป็นจารีตประเพณีที่ชาวบ้านนิยม ไม่ใช่อย่างปัจจุบันนี้ สมมติว่าโกงเงินวัดไป อย่างล่าสุดนี่ก็เห็นว่าขนไปเป็นล้านเลย แล้วก็โดนตำรวจจับได้ อ้างว่าต้องรอศาลตัดสินก่อน ถ้าผมผิดแล้วถึงจะสึก อันนั้นเขาเรียกว่าหลงประเด็น

เพราะว่าเรื่องของพระเรา ทันทีที่การกระทำนั้นสำเร็จลง ความผิดก็สำเร็จไปแล้ว อย่างเช่นว่าหยิบฉวยสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ทำเคลื่อนออกจากฐาน แค่ ๑/๑๖ ของเส้นผม ถือว่าการกระทำนั้นสำเร็จแล้ว ถ้าจะขาดความเป็นพระก็ขาดไปแล้ว ไม่ใช่ต้องรอให้ศาลตัดสิน ศาลชั้นต้นตัดสินแล้วก็ยังอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ตัดสินแล้วก็ยังฎีกา ศาลฎีกาตัดสินอฃแล้ว กูก็ยังฟ้องศาลปกครองต่อ นั่นจะหลงประเด็นไปกันใหญ่ ดังนั้น..ผู้ที่จะตัดสินอธิกรณ์ เขาถึงได้บอกว่าต้องเป็นผู้ทรงธรรม ทรงวินัย อยู่พร้อมหน้ากันทั้งโจทก์และจำเลย

ปัจจุบันนี้คณะสงฆ์ของเรา ต้องบอกว่าค่อนข้างจะหย่อนยาน แล้วก็คล้อยตามทางโลกมากจนลืมไป แม้กระทั่งกฎหมายบางข้อที่บัญญัติขึ้นมาแล้วค้านกับพระธรรมวินัยก็ไม่มีการติติงหรือว่าทักท้วงกัน อย่างเช่นว่าถ้าพระสงฆ์ต้องคดี ต้องสึก ก็คือเอาผ้าเหลืองออกเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่คดีความเหล่านั้นยังไม่สามารถที่จะพิสูจน์ได้ว่าท่านผิดหรือเปล่า ? ก็ในเมื่อพวกเราไม่ทักท้วงกัน ถึงเวลากฎหมายเหล่านี้ออกมาก็ประดักประเดิกอย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้

จึงต้องขอฝากไว้กับท่านทั้งหลายว่า เรื่องพวกนี้อะไรที่เกิดขึ้น ถ้าหากว่าท่านสงสัย ยังสามารถไต่ถามกระผม/อาตมภาพได้ แต่ถ้าหากว่าสิ้นกระผม/อาตมภาพไป ท่านทั้งหลายจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาจนสามารถที่จะชี้แจงแสดงเหตุให้ครบถ้วนได้ ไม่อย่างนั้นแล้วความเสียหายและหย่อนยานก็จะเกิดกับคณะสงฆ์ของเราไปเรื่อย ท้ายที่สุดพระพุทธศาสนาก็จะตั้งอยู่ไม่ได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๔ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)