[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ครอบครัวของคุณนพดลถวายข้าวของ โดยเฉพาะของในโรงครัวเป็นจำนวนมาก ๆ ทุกเดือน ทางวัดถ้าเหลือใช้ระยะนี้ ฝ่ายที่รับช่วงต่อส่วนใหญ่จะเป็นโรงเรียนหมู่บ้านเด็ก (วังด้ง)

โรงเรียนหมู่บ้านเด็กอยู่ตรงวังด้ง จะรับเด็กที่ครอบครัวล่มสลาย หรือว่าเด็กพิเศษไปดูแลเป็นร้อย ๆ คน ปีนี้อาตมาเพิ่งจะไปทอดผ้าป่าสร้างอาคารที่พักเด็ก และอาคารเรียนสำหรับเด็กพิเศษ แล้วก็ซื้อเครื่องมือประกอบการศึกษาให้เขา ทำไปหลายครั้งหมดไปประมาณล้านกว่าบาทแล้ว

ส่วนเรื่องข้าวปลาอาหารนั้น ประมาณ ๒ เดือนเขาจะเอารถหกล้อไปขนที่วัดท่าขนุนทีหนึ่ง พอถึงเวลาก็โทรไป บรรดาแม่ครูจะพาเด็ก ๆ มาประมาณช่วงเที่ยง พอมาถึงวัดจะได้กินข้าววัดก่อน ...(หัวเราะ)... คุณครูดูแลเด็กดีมาก อะไรที่เป็นโทษไม่ค่อยยอมให้เด็กกินกัน ดังนั้น..ส่วนใหญ่ก็ให้กินพวกผัก ผลไม้ ปลา แล้วก็สอนให้เด็กปลูกผัก เลี้ยงปลา

ปรากฏว่าเลี้ยงหมูไปตัวหนึ่งน้ำหนักจะ ๒๐๐ กิโลกรัมอยู่แล้ว ก็ยังเลี้ยงอยู่นั่นแหละ ถามว่าทำไม ? ไม่มีใครกล้าทำอะไรเพราะว่าเลี้ยงตั้งแต่เล็ก ๆ เจ้าหมูตัวนั้นก็เลยกลายเป็นพระราชา มีเด็ก ๆ เป็นร้อยช่วยกันเลี้ยง ...(หัวเราะ)... วัตถุประสงค์ตอนแรกคือเลี้ยงไว้ทำอาหาร แต่พอเลี้ยงแล้วไม่มีใครกล้าทำอะไร เจ้าหมูก็เลยโตขึ้นทุกวัน ๆ

ความจริงเขามีเจ้าภาพทอดผ้าป่าของปีนี้อยู่แล้ว แต่ที่กลายเป็นวัดท่าขนุนก็เพราะในเรื่องของเชื้อไวรัสโควิดระบาดนี่แหละ เขาบอกว่า "เจ้าภาพถอนตัวกันหมด ไม่มีใครมาทอดผ้าป่า ก็เลยต้องรบกวนหลวงพ่อหน่อย" อาตมาก็บอกว่ารบกวนก็รบกวน รบกวนหลวงพ่อ หลวงพ่อก็รบกวนโยมต่อ..! เลยบอกให้ไอ้ตัวเล็กไปเปิดกระทู้ให้โยมได้ทำบุญกัน ...(หัวเราะ)..."