[เถรี]

วธกาภริยา มีเมียเหมือนเพชฌฆาต ทุบตีทำร้ายร่างกายสามีอยู่ตลอด

อัยยาภริยา มีเมียเหมือนมีเจ้านาย ชี้นิ้วใส่ตลอดเวลา ไปหุงข้าว ไปซักผ้า ไปล้างจาน ไปถูบ้าน...!

มาตาภริยา มีเมียเหมือนมีแม่ เลี้ยงดูปูเสื่อ ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม

สขีภริยา มีเมียเหมือนเพื่อน ร่วมทุกข์ร่วมสุข หัวหกก้นขวิด อดด้วยกัน อิ่มด้วยกัน สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน

ภคินิภริยา มีเมียเหมือนน้องสาว อ้อนตลอด ถ้ามีประเภทนี้นี่ต้องระวัง กระเป๋ากลวงเอาง่าย ๆ

ทาสีภริยา ประเภทสุดท้าย มีเมียเหมือนทาส ยอมทำทุกอย่างให้ผัวตัวเอง ต่อให้เลวร้ายขนาดที่คนอื่นเห็นว่า ไอ้นี่ไม่สมควรที่จะเกิดเป็นมนุษย์ ก็ยังมอบกายถวายชีวิตให้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทิดเก่งจะเจอประเภทไหน ? เพราะฉะนั้น...อย่าไปอิจฉาเขา

การเกิดมา ได้พบกัน ได้เจอกัน ได้แต่งงานกัน ในบาลีกล่าวเอาไว้ว่า ปุพเพวะ สันนิวาเสนะ หรือที่เราเรียกในภาษาไทยว่า บุพเพสันนิวาส คือเคยอยู่ร่วมกันมาแต่ปางก่อน ชาติก่อน ๆ เคยเป็นคู่กันมา ประเภทนี้ถ้าเจอหน้านี่ เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่ อย่างไรท้ายสุดก็ตะเกียกตะกายไปหากันจนได้ ภูเขาจะกั้นขวางหน้า แดดกล้าจะร้อนเพียงใด พี่จะไปหาเธอจนได้ เป็นตายก็จะไปหานาง...!

ปัจจุปันนะ หิเตนะวา เกื้อกูลกันในชาติปัจจุบัน ช่วยเหลือเกื้อกูลอีกฝ่ายหนึ่ง จนกระทั่งเกิดเห็นอกเห็นใจ ก็รักใคร่ชอบพอ แต่งงานกัน เพราะฉะนั้น..ใครที่ไปหาหมอดูแล้วถามว่า ชาตินี้มีเนื้อคู่หรือไม่ ? เสียเวลาถาม ถึงไม่มีบุพเพสันนิวาส ก็ต้องมีเกื้อกูลกันในปัจจุบัน

เอวันตัง ชายะเต เปมัง ถ้าหากว่าสองสาเหตุนี้ก็ย่อมก่อเกิดความรักขึ้นมา

อุปะลัง วะ ยะโถทะเกฯ เหมือนน้ำกับอุบลชาติคือดอกบัว ฉันนั้น