[เถรี]

เพื่อนยุต่อ "กินเบียร์ก็ได้ ไม่แรงหรอก" ลองบ้าตามเพื่อนดู เพื่อนเทมาให้หนึ่งแก้ว เขาบอกว่า "ต้องเทแบบนี้ เอียงแก้วรับ ถ้าเทไม่เป็น ได้ฟองครึ่งค่อนแก้ว กินเข้าไปท้องอืดตายห่..เลยมึง..!" เทมาให้แก้วเบ้อเร่อ ยกขึ้นไม่ทันจะกิน ดมเท่านั้นแหละ..วางเลย..!

เพราะว่าสมัยนั้นต้องถักแหถักอวนเอาไว้ใช้งาน ถ้าอยากจะให้ใช้งานได้นาน ๆ ก็ต้องเอาเปลือกไม้มาต้มแล้วก็ย้อม ด้ายจะได้ทน โดนน้ำแล้วไม่เปื่อย เปลือกไม้ต้มย้อมแหย้อมอวน ทิ้งคาเอาไว้ ๒ - ๓ วันก็บูดฟองฟอด กลิ่นเบียร์กับกลิ่นไม้บูดเหมือนกันเปี๊ยบเลย "มึงกินของเน่า ๆ แบบนี้เข้าไปได้อย่างไรวะ..?!"

อยากจะทำอะไร ทำไม่ได้สักอย่าง..สมน้ำหน้า..! ไม่ได้เจตนาจะบริสุทธิ์ผุดผ่องหรอกนะ แต่ว่าทำไม่ได้..!

ตอนเป็นทหารไปอยู่ชายแดน ปกติแล้วเขาก็ไปอยู่กันปีเดียว ปรากฏว่าอาตมภาพโดนไปปีกว่า เพราะว่าขึ้นไปหลังเหตุการณ์ที่โนนหมากมุ่นใหม่ ๆ เลย เขมรแดงของเฮง สัมรินที่มีทหารญวนสนับสนุนยุยง บุกเข้ามาตีไทยที่โนนหมากมุ่น ปะทะกันตายไป ๓๐๐ กว่าศพ..! อาตมภาพต้องขึ้นไปรับพื้นที่ต่อจากกรมทหารราบที่ ๑๑ ที่เขาเรียกว่า "ร.๑๑ รอ." ร. มาจากทหารราบระดับกรม ถ้าหากว่า ม. ก็กรมทหารม้า รอ. ก็ รักษาพระองค์

คราวนี้ก็เลยรบติดพัน ย้ายกำลังไม่ได้ เพราะว่าถ้าย้ายแล้วเขารุกเข้ามาพอดีก็บรรลัย กว่าจะเอาเขาออกได้ก็ไม่รู้อีกนานเท่าไร..? ติดอยู่หน้าชายแดนปีกว่า ทหารก็หนุ่มกับหนุ่มด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ อยู่ด้วยกันก็กลัดมัน อกจะระเบิด..! ถึงเวลาก็ขออนุญาตเจ้านายไปเที่ยวซ่อง..!

สมัยนั้นหยาบคายสิ้นดี ไม่มีผับ ไม่มีบาร์ ไม่มีเลานจ์ มีแต่ซ่อง เป็นที่รู้ ๆ กันว่าเขาเอาไว้ทำอะไร คราวนี้จะไปตามเวลาก็ไม่ได้ เพราะว่าทหารไปทีไปกันเป็นกองร้อย..! ถ้าไปตามเวลา ชาวบ้านก็ได้แตกตื่นกันหมด ไม่ต้องทำมาหากินกันแล้ว จึงต้องไปนอกเวลา

ออกจากกองร้อยไปประมาณบ่ายโมง เพื่อนก็ลากแขนขึ้นรถ "เฮ้ย..ไปด้วย กลัดมันแบบนี้เดี๋ยวอกแตกตายหรอกมึง..!" ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ไปกับเขาหน่อย ปรากฏว่าผู้หญิงทั้งหลายเหล่านั้น เวลาทำกินของเขาก็คือกลางคืน ตอนกลางวันแม่เจ้าประคุณก็ต้องนอน เหมือนพวกนกฮูก กว่าจะตื่นก็ราว ๆ ๕ - ๖ โมงเย็น อาบน้ำอาบท่า แต่งเนื้อแต่งตัว จนสวยเช้งวับ แล้วไปนั่งตู้ เข้าแสงไฟก็สวยเชียว