[เถรี]

เมื่อท่านทั้งหลายปฏิบัติมาถึงตรงจุดนี้ ท่านก็จะมีกำลังเพียงพอที่จะต่อต้านกิเลสได้ระยะหนึ่ง แต่ถ้าขาดช่วงลงเมื่อไร กิเลสก็จะชนะเราอีก นักปฏิบัติที่มาถึงตรงจุดนี้ แทบจะไม่สนใจสิ่งอื่นเลย นอกจากการปฏิบัติต่อสู้กับอารมณ์ภายใน แย่งชิงกันว่าคะแนนนี้เราจะได้ หรือว่าคะแนนนี้กิเลสจะได้

ใหม่ ๆ ก็แพ้มากกว่าชนะ เมื่อเพียรพยายามทำมาก ๆ เข้า การแพ้ชนะก็เริ่มก้ำกึ่งกัน คราวนี้จะสนุกสนานยิ่งกว่าการดูหนังดูละคร เพราะว่าแต้มต่อไปใครจะได้ แล้วหลังจากที่เพียรพยายามต่อไป เราก็จะชนะมากกว่าแพ้ แล้วท้ายที่สุดก็จะเข้าไปถึงจุดที่ไม่แพ้อีก

ท่านทั้งหลายที่ปฏิบัติมาจนถึงจุดนี้แล้ว มีจุดที่สังเกตได้ง่าย อันดับแรกเลย คือเป็นคนตรงต่อเวลามาก เพราะว่าเวลาทุกวินาทีมีคุณค่า ที่เราจะต้องเพียรพยายามในการเอาชนะกิเลส

เป็นบุคคลที่มีความอดทน ไม่ว่าจะงานทางโลกหรืองานทางธรรม เราก็จะตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติอย่างเต็มที่

เป็นบุคคลที่พร้อมทุกอย่าง สำหรับการละโลกนี้ไป ฟังแล้วท่านที่กำลังใจไม่ถึง อาจจะรู้สึกหดหู่เศร้าหมอง แต่ขอบอกว่าท่านที่ทำมาถึงตรงนี้แล้ว ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเลย เพราะปัญญาท่านเห็นชัดแล้วว่า เป็นการเปลี่ยนรูปเปลี่ยนขันธ์ไปตามบุญตามบาปที่เราทำมาเท่านั้น ท่านที่ปฏิบัติในบุญในกุศลมาเต็มที่แล้ว ย่อมพร้อมที่จะไปได้ทุกเวลา

ฟังให้ดี ๆ นะ "ไม่ได้อยากตาย แต่พร้อมที่จะตาย" มีบางท่านปฏิบัติธรรมไปถึงระดับหนึ่งแล้วอยากตาย คิดว่าตนเองทำดีแล้ว ทำถูกแล้ว ขอยืนยันว่ายังไม่ใช่ อารมณ์อยากตายเป็นความเศร้าหมองของจิตอย่างหนึ่ง ถ้าตายตอนนั้น มีโอกาสที่จะลงอบายภูมิสูงมาก

นักปฏิบัติที่ทำดี ทำถูกทางแล้ว ไม่ได้อยากตาย แต่มีความพร้อมที่จะตายอยู่เสมอ สติปัญญาถึงพร้อมสมบูรณ์ เพราะรู้ว่าการอยู่อาศัยกับร่างกายนี้เป็นแค่ของชั่วคราวเท่านั้น เรารักษาร่างกายนี้ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ เพื่อที่จะได้ปฏิบัติธรรมให้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ สามารถหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้ก็ยิ่งดี แต่ถ้าเราไม่สามารถปฏิบัติถึงที่สุดได้ ก็ต้องทำให้เส้นทางการเวียนว่ายตายเกิดของเรา เส้นทางการแหวกว่ายข้ามวัฏสงสารของเรา เหลือสั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้