[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๘ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ทุกวันศุกร์กระผม/อาตมภาพต้องเข้าอบรมตามโครงการ Upskill การสอนวิชาพระพุทธศาสนา ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เข้าเมื่อไรก็เป็นเรื่องเมื่อนั้น..!

พวกเราต้องไม่ลืมว่า บรรดาท่านที่เข้าโครงการอบรมทั้งหมด คือครูบาอาจารย์ที่สอนวิชาพระพุทธศาสนาอยู่ในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ทั้งมหาวิทยาลัยแม่ วิทยาเขต วิทยาลัยสงฆ์ ตลอดจนกระทั่งหน่วยวิทยบริการในสังกัด

คราวที่แล้วที่มีอาจารย์ท่านหนึ่งแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับพระอรหันต์สุกขวิปัสสโกว่า "ไม่ได้ฌาน ไม่ได้สมาบัติ ไม่สามารถแสดงฤทธิ์ได้" กระผม/อาตมภาพอธิบายให้ทุกท่านฟังไปแล้ว สำหรับวันนี้ก็มีอาจารย์อีกท่านหนึ่ง ถามในวิชาพระอภิธรรมว่า มีผู้กล่าวว่า "การดื่มสุรา ถ้าไม่เมา ไม่ถือว่าเป็นบาป ใช่หรือไม่ ?"

คราวนี้ท่านอาจารย์ผู้เป็นวิทยากรท่านอธิบายมานั้นใช่ แต่ยากมาก เพราะว่าอธิบายตามแนวพระอภิธรรม อย่างเช่นว่า

คิดจะกระทำ จิตประกอบไปด้วยมิจฉาทิฏฐิ ไม่มีผู้ชักชวนก็ลงมือกระทำ
คิดจะกระทำ จิตไม่ประกอบด้วยมิจฉาทิฏฐิ ลงมือกระทำเอง
ไม่คิดจะกระทำ จิตไม่ประกอบด้วยมิจฉาทิฏฐิ มีผู้ชักชวน ลงมือกระทำ ฯลฯ

กูฟังแล้วจะบ้า ก็คือว่าจนครบตามสภาพจิต ๘๙ ดวง..!

เอาง่าย ๆ ว่าในเรื่องของการดื่มสุรา ถ้ายังไม่เมาบาปหรือไม่ ? คำว่าบาปนี่เราเอาหมายถึงสูงสุดเลย คราวนี้ถ้าเอาอย่างนั้น เราต้องมาเปลี่ยนคำว่าบาปเสียใหม่ว่า การดื่มสุรา โดยไม่เมา มีความผิดหรือไม่ ?

ทันทีที่สุราซึ่งเป็นแอลกอฮอล์เข้าไปในร่างกาย ร่างกายเห็นว่าเป็นสิ่งที่มีพิษ ก็พยายามที่จะขจัดออกโดยตับ โดยไต ถ้าสามารถขจัดออกได้ทันก็ไม่เมา ถ้าขจัดออกไม่ทันก็เริ่มเมา และเมามากขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามจำนวนที่ดื่มเข้าไป

ในเมื่อร่างกายเห็นว่าเป็นสิ่งมีพิษ ต้องขจัดออก แล้วเรากรอกพิษนั้นเข้าไปในร่างกาย ผิดไหม ?

อันดับแรกเลยก็คือผิด เพราะว่าเราไม่เมตตาต่อตนเอง แล้วยังไม่เมตตาต่อคนรอบข้าง ไม่ว่าจะครอบครัว หรือแม้กระทั่งคนรับใช้

ประการต่อไป ถ้าหากว่าสิ่งนั้นเป็นยาพิษ กินเข้าไปไม่มาก แม้ว่าจะไม่ออกฤทธิ์ถึงตาย แต่ถ้ากินบ่อย ๆ ก็สะสมไปเรื่อย แล้วท้ายที่สุดถ้าพิษมีมากพอ ออกฤทธิ์ขึ้นมาเมื่อไรก็ตาย..!