[เถรี]

ในเมื่อเป็นดังนี้ กาย วาจา และใจของเรา จึงต้องได้รับการขัดเกลาให้เหมาะสมกับสถานภาพของปูชนียบุคคล ซึ่งกระผม/อาตมภาพบอกกับพวกเราบ่อย ๆ ว่าไม่ได้ต้องการอะไรมาก บวชพระภิกษุสามเณรมา ขอแค่ให้ชาวบ้านไหว้ได้เต็มมือก็พอแล้ว

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าเราบวชตามประเพณี ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แม้แต่คำขานนาคก็ต้องให้พระอุปัชฌาย์หรือว่าคู่สวดบอกให้ ถึงเวลาก็ทำผิดทำพลาดแล้วสึกหาลาเพศไป จากนั้นก็ตกนรกแต่โดยดี ถ้าลักษณะอย่างนั้นไม่มีปัญหา เราจะไม่เครียด เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นผิด

แต่ที่วัดท่าขนุนนี่ พวกเรารู้ตั้งแต่แรกว่าบวชมาแล้วจะเจออะไรบ้าง ? เราจะเครียดมาก จึงเป็นเรื่องที่เราต้องมาฝึกฝนอบรม ทำตัวให้ใกล้เคียงกับพระหน่อย ก็คือการเป็นนาค ซึ่งนาคในที่นี้ ความหมายก็คือ ผู้ได้รับการฝึกดีแล้ว เพราะว่าบาลีคำว่า นาค นั้นแปลได้หลายความหมาย หมายถึง ผู้ประเสริฐสุดอย่างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้ หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในหมู่คน อย่างพระมหากษัตริย์ก็ได้ หมายถึง สัตว์ใหญ่ที่ได้รับการฝึกดีแล้ว อย่างช้างก็ได้ หรือแม้กระทั่งเดรัจฉานกึ่งทิพย์อย่างงูใหญ่ประเภทหนึ่งที่เรียกว่า พญานาคก็ได้

ในเมื่อนาคในที่นี้คือผู้ที่ได้รับการฝึกดีแล้ว แปลว่าเราต้องฝึกหัดขัดเกลาตนเอง โดยเฉพาะการท่องคำขานนาคให้ได้ เพราะว่าการบวชนั้น เรานำเอาผ้ากาสาวพัสตร์เข้าไปร้องขอในท่ามกลางสงฆ์ ขอให้ยกเราเข้าสู่หมู่ ก็คือเป็นอุปสัมบัน ผู้มีศีลเสมอกัน เราเป็นผู้ไปร้องขอก็ต้องว่าด้วยตัวเอง ไม่ใช่ให้คนอื่นสอน ดังนั้น ที่นี่ถ้าว่าคำขานนาคไม่ได้ก็กลับไปฝึกหัดใหม่ ไม่มีการผ่อนผันใด ๆ ทั้งสิ้น ก็แปลว่าในเบื้องแรกของเราก็คือท่องขานนาคให้ได้

ประการต่อไปสำคัญที่สุด ศึกษาศีล ๒๒๗ ข้อ ซึ่งเป็นสิ่งที่พระภิกษุเราต้องยึดถือและปฏิบัติให้ครบถ้วน ไปดูตำราว่ามีอะไรที่เราทำไม่ได้บ้าง ถ้ามั่นใจว่าทำไม่ได้แน่นอนก็อย่าบวชเลย เพราะว่าบวชไปก็ขาดทุนเปล่า มีแต่หานรกใส่ตัวเพิ่มขึ้นอยู่ทุกวัน

เนื่องเพราะว่าบวชมา ญาติโยมเขาก็นึกว่าดี ให้ความเคารพ ให้การเลี้ยงดู ให้การอุปถัมภ์ค้ำชู โดยหวังบุญหวังกุศล แต่ตัวเรากลายเป็นนาดอน หว่านเมล็ดข้าวลงไปเท่าไรก็ไม่งอก ถึงงอกก็ไม่งาม บุญกุศลที่จะพึงมีพึงได้ของเขาไม่มี แต่ตัวเราเองอยู่กินในสถานภาพของปูชนียบุคคล โทษจึงหนักมาก อย่างที่ได้เปรียบเทียบไปแล้วว่า เราลงทุน ๒๒๗ ล้านบาท ถ้าเจ๊งก็แปลว่าหมดตัว..!