[โอรส]

ถาม : เวลาเราปฏิบัติธรรมแล้วเรารู้สึกว่าสบาย แล้วจิตก็ว่าทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่จิตก็ยังเคารพอยู่นะครับ เห็นพระแล้วก็อยากจะไหว้อยากจะกราบ แต่ก็มีความรู้สึก คือสวดมนต์บ้างก็ได้ ไม่สวดก็ได้อย่างนี้ ?
ตอบ : อย่างนั้นเขาเรียกกิเลสมารดลใจแล้ว ความดีทำมากเท่าไรก็ดีเท่านั้น มากนี่หมายความว่าทำบ่อย ๆ ทำประจำ ๆ ไม่ใช่ทุ่มเททำด้วยทรัพย์สินเงินทองมาก ๆ ความดีทำมากเท่าไรก็ดีกับเราเท่านั้น ถ้าหากว่ามีการชวนให้ขี้เกียจเมื่อไร ให้รู้ตัวเลยว่าเราจะแย่แล้ว

ถาม : เพราะว่าเมื่อก่อนผมเคยสวดชินบัญชร แล้วพอตอนหลังนี่ก็....(ไม่ชัด)....ก็เลยเลิกสวดชินบัญชร ?
ตอบ : แล้วเลิกทำไม ? อาตมาเองก็สวดมาก่อน จนปัจจุบันนี้ก็ยังสวดอยู่ มีแต่จะสวดเพิ่มขึ้น

ถาม : จิตก็ยังจำได้อยู่ทุกถ้อยคำ แต่ก็มีความรู้สึกว่า ทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ จิตอยากจะทำ แต่ความรู้สึกเหมือนกับว่าขี้เกียจแล้วนะครับ ?
ตอบ : ขี้เกียจแล้วนี่ ระวังจะเป็นถีนมิทธะนิวรณ์ เดี๋ยวก็พาอย่างอื่นขี้เกียจไปด้วย

ถาม : อย่างนี้ต้องสร้างกำลังใจใหม่ใช่ไหม ?
ตอบ : กำลังใจต้องสร้างใหม่ ให้ไฟลุกสม่ำเสมอหน่อย ไม่ใช่ติด ๆ ดับ ๆ แล้วยิ่งไฟไหม้ฟางวูบเดียวหายเลยอย่าให้มีเด็ดขาด

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔