เทศน์จบเอวังแล้วลงจากธรรมาสน์ไม่ได้ บันไดมันหายไปไหนก็ไม่รู้..? มาถึงบางอ้อเอาเมื่อชาวบ้านขอให้เทศน์ต่อ ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องลงจากธรรมาสน์กันล่ะ..! อาตมาเองเห็นว่าการฟังธรรมก็เหมือนกับการกินอาหาร ถ้ามากเกินไปก็ท้องอืดท้องเฟ้อ แทนที่จะเป็นประโยชน์จะกลับเป็นโทษเสียอีก...
ชี้แจงไปแล้วพวกเขาก็ยังไม่ยอม จนอาตมาต้องบอกว่าปีหน้าจะมาเทศน์ให้ฟังใหม่ และถ้าไม่เอาบันไดมา อาตมาก็ยอมเสียสมณสารูปด้วยการเหาะลงละนะ..! นั่นแหละเขาถึงได้เอาบันไดที่ซ่อนไว้มาประกอบเข้ากับธรรมาสน์ ปล่อยอาตมาลงมารับกัณฑ์เทศน์ และให้พรข้างล่างได้...
ขบวนปราสาทผึ้งและต้นสังฆทานเริ่มแห่มายังวัดหนองบัว
หลวงตาปัณฑิตะและพระหลายรูป เข้ามาขอดูคัมภีร์เทศน์ว่าเป็นเรื่องอะไร เนื้อหาจึงเป็นที่ถูกใจญาติโยมถึงขนาดนี้ พอรับไปเปิดดูเห็นทำหน้าพิกล ก็ที่อาตมาว่ามันมีในใบลานซะเมื่อไรล่ะ..? ทุกรูปพอทราบความจริงก็ปล่อยก๊ากกันงอหาย ยกหัวแม่มือให้กันเป็นแถว..!
ท่านนาวินบอกว่าเมื่อท่านมาอยู่ที่นี่ ก็เอาเทปธรรมะของหลวงพ่อวัดท่าซุงมาเปิดทุกวัน ชาวบ้านฟังแล้วติดอกติดใจไปตาม ๆ กัน ก็แน่ละครับ...ลองว่าหางแถวสุดกู่อย่างอาตมา เขายังชอบใจจนขนาดนี้ หัวแถวอย่างหลวงพ่อย่อมไม่ต้องบรรยายให้เสียเวลา ของแท้จากใจที่แท้ ย่อมล้ำค่ากว่าเพชรทองเป็นไหน ๆ..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-10-2010 เมื่อ 02:07
|