[เถรี]

ระยะนี้ถ้าหากเห็นว่ากระผม/อาตมภาพซีด ๆ ขาว ๆ อย่าชมว่าผ่องนะ กำลังป่วยอยู่ เพราะว่าเป็นบุคคลที่ไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอากาศ เมื่อวานนี้วิ่งไปงาน กลับขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่เหนื่อยและร้อนปานนั้น ก็สรงน้ำไม่ได้ เพราะว่ากำลังจะสั่น ก็ต้องมาร่วมกับพวกเราสวดพระพุทธมนต์ตอนเย็น จนกระทั่งงานทำบุญถวายหลวงปู่สายเสร็จ กลับกุฏิไป ยาเริ่มออกฤทธิ์ ค่อยสรงน้ำได้หน่อยหนึ่ง

เราจะเห็นว่ากิเลสหรือว่ามาร ไม่เคยปล่อยเราเลย ส่วนพวกเรานี่เขาปล่อยทุกครั้งเลย..! พอเขาบอกว่า "โอ๊ย..ตายแล้ว..ไม่ไหวแล้ว" เราก็เชื่อทุกที นั่งนานหน่อย "โอ๊ย..ไม่ไหวแล้ว แข้งขาจะเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตอยู่แล้ว" ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะนั่งไม่ถึง ๓ นาทีเอง แล้วเราก็เชื่อกิเลส เลิกปฏิบัติธรรม พระพุทธเจ้าสอนมา ๒,๖๐๐ กว่าปีไม่เคยเชื่อ.."น้ำตาจิไหล..!"

ตอกแล้วตอกอีก ย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่ค่อยจะเข้า เปลือกหนามาก เปลือกคือกิเลส ซึ่งหนามาก ต้องช่วยกันขูด ช่วยกันขัด ช่วยกันเกลา ต้องอาศัยความขยันและอดทนเข้าสู้ คนอื่นทำได้เราต้องทำได้ แบบเดียวกับที่ทหารปฏิญาณตนอยู่ทุกวันว่า "ไม่มีอะไรที่ทหารทำไม่ได้ ไม่มีอะไรที่ทหารทำไม่ไหว ไม่มีอะไรที่ทหารทำไม่ทัน" ลองปฏิญาณกับตัวเองแบบนี้ดูบ้างไหม ?

ถ้าปฏิญาณตนกับตัวเองลักษณะนี้ได้ ก็จะเอาตัวรอดได้ เพราะว่าตอกย้ำกับตัวเองมาก ๆ จนเกิดความมั่นใจ ตรงนี้เขาเรียกว่า มายาคติ เป็นพื้นฐานของไสยเวทย์อาคม แค่ปฏิญาณตนนี่นะ ?..ใช่..!