[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่ออาทิตย์ที่แล้วบิณฑบาตเจอแม่ลูกคู่หนึ่ง ลูกชายอายุเกิน ๒๐ ปีมากแล้ว แต่น่าจะใส่บาตรเป็นครั้งแรกในชีวิต คาดว่าจะอายุเบญจเพสคือ ๒๕ ปี แม่ก็เลยพามาใส่บาตร อาตมาก็เปิดบาตรรอ แม่เขาก็บอกว่า “ใส่สิลูก” ไอ้ลูกก็ลังเลอยู่นั่น ครบ ๓๐ วินาทีอาตมาก็ปิดบาตรซ้ายหันเดินต่อเลย รูปที่ ๒ ก็ซ้ายหันเดินตามมา เขาไปตัดสินใจใส่ได้ตอนรูปที่ ๓

สำหรับอาตมาแล้ว เวลา ๓๐ วินาที เดินไปน่าจะถึง ๒๐๐ เมตร จะให้รอเขาอยู่คนเดียวหรือ ? ส่วนบางรายเดินผ่านหน้าร้าน “นิมนต์เจ้าค่ะ” แต่ปรากฏว่าสั่งข้าวแกง ๙ ชุด แม่ค้าเพิ่งจะตักชุดที่ ๑ อาตมารอถึงชุดที่ ๓ ก็บอกว่า เดี๋ยวไปดักหน้าใส่เอาก็แล้วกัน แล้วก็เดินต่อไป

ที่ไม่รอด้วยเหตุ ๒ ประการ ประการแรกจะทำบุญแต่ไม่มีการเตรียมพร้อม ไม่มีการศึกษาว่าพระจะมาถึงเวลาไหน มาถึงก็นิมนต์ให้พระรอ แล้วก็ค่อย ๆ มาบรรจงซื้อข้าวถุง แกงถุง

ประการที่ ๒ ญาติโยมที่รอใส่บาตรตามรายทางหลายคนต้องไปทำงานไกล ๆ อย่างเช่น ต้องไปทำงานในตัวเมืองกาญจน์ฯ ถ้าอาตมาไปไม่ตรงเวลา เขาเองเกิดไปตกรถ ก็คือไม่ได้รถตู้หรือไม่ได้รถเมล์เที่ยวที่ตั้งใจไว้ ก็จะไปทำงานสาย เพราะฉะนั้น..ส่วนใหญ่ถ้าไม่พร้อมอาตมาจะไม่รอ พร้อมเมื่อไรแล้วค่อยมาใส่แล้วกัน

เรื่องแบบนี้โยมบางคนก็ยังไม่เข้าใจ เขาคิดอยู่อย่างเดียวว่านิมนต์แล้วพระต้องรอ นั่นก็อาจจะใช่ แต่ไม่ใช่อาตมาแน่ ๆ"