[เถรี]

ญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ เมื่อวานนี้ได้กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมของพวกเรา ซึ่งจะว่าไปแล้ว ก็ต้องอาศัยสถานการณ์ที่โลกของเรามีทุกข์มีภัยต่าง ๆ นำมาเป็นเครื่องสอนใจ ให้ตัวเราพินิจพิจารณาให้เห็นความเป็นจริง แล้วก็ประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่

เพราะว่าอันดับแรก ชีวิตของเรานี้เป็นของน้อย จะตายลงไปเมื่อไรก็ไม่รู้ อันดับที่สอง ร่างกายของเรานี้ ไม่แน่เหมือนกันว่าจะอยู่ได้นานสักเท่าไร เพราะว่าถ้าหากเรายังมีร่างกายที่แข็งแรง สามารถเข้าวัดเข้าวาปฏิบัติธรรมได้ ก็ถือว่าโชคดี แต่ถ้าต้องล้มหมอนนอนเสื่อติดเตียง ถ้าทำใจไม่ได้ก็อาจจะกลายเป็นการขัดขวางการปฏิบัติธรรมเสียด้วยซ้ำไป

สำหรับวันนี้ อยากจะกล่าวถึงบุคคลที่ต้องบอกว่าไม่ได้แตกต่างจากพวกเราเท่าไร เนื่องจากว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้ ก็มีครอบครัว มีการทำมาหากินเป็นปกติ แต่ถึงเวลาแล้วท่านสามารถประพฤติปฏิบัติจนกระทั่งกลายเป็นพระอริยเจ้า หลายท่านก็หลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานไปแล้ว

ถ้าในสมัยพุทธกาล ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุด อย่างเช่นนางวิสาขามหาอุบาสิกา เป็นพระโสดาบันตั้งแต่อายุเพิ่งจะ ๗ ขวบ อนาถบิณฑิกเศรษฐี นี่ก็เป็นพ่อค้าใหญ่เป็นมหาเศรษฐี เป็นผู้ที่สร้างวัดในพระพุทธศาสนา ต้องบอกว่าเป็นวัดที่สำคัญที่สุด เป็นวัดที่พระพุทธเจ้าอยู่จำพรรษามากที่สุด

หรือไม่ก็ท่านอื่น ๆ ที่เราอาจไม่คุ้นเคยชื่อเสียงเรียงนาม อย่างเช่นว่า นางมาติกมาตา ที่โจรไปปล้นบ้าน ตนเองก็อยากจะฟังธรรม ปล่อยให้โจรปล้นไป ไม่ได้ใส่ใจที่จะปกป้องทรัพย์สิน เพราะถือว่าธรรมะเป็นของที่มีคุณค่ามากกว่านั้น

หรือว่าถ้าเอาอย่างสมัยของพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง หรือถ้าเอาอย่างสมัยของหลวงปู่ปาน ก็จะมีฆราวาสอย่างขรัวอีโต้ อย่างก๋งจาบ หรือแม้กระทั่งรุ่นปลาย ๆ แถว นายแจ่ม เปาเล้ง นายห้างประยงค์ ตั้งตรงจิตร เป็นต้น เราจะเห็นว่ามีทั้งนายห้างขายยา มีทั้งหมอแผนโบราณ มีทั้งชาวไร่ชาวนาอย่างนายแจ่ม

มาอย่างสมัยของหลวงพ่อวัดท่าซุง ก็มีตัวอย่างจ่านายสิบตำรวจพัว ชระเอม ซึ่งรายนี้ก็เข้าสู่พระนิพพานไปแล้ว หรือไม่ก็ คุณสุวรรณ คุณจันทนา วีระผล ซึ่งปฏิบัติธรรมจนถึงที่สุดของทุกข์เช่นกัน หรือไม่ก็ คุณสมบูรณ์ เวสารัชชานนท์ ท่านทั้งหลายเหล่านี้ มีทั้งตำรวจ มีทั้งเจ้าของสวน เจ้าของกิจการใหญ่