[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕ ระยะนี้ดินฟ้าอากาศก็ค่อนข้างวิปริต ก็คือถ้าจะว่าไปแล้ว ช่วงนี้ก็ยังเป็นฤดูหนาวอยู่ แต่ก็มีฝนตกลงมาติดกันหลายวัน ซึ่งตรงส่วนนี้ก็มีความดีอยู่ที่ว่า ถ้าหากว่าจะมีคนเผาป่า ไฟก็ไม่สามารถที่จะลามไปได้มาก เพราะว่ามีความชื้นสูง

การเผาป่านั้นต้องบอกว่าเป็นความมักง่ายที่ขาดจิตสำนึกเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าการเผาป่านั้น อันดับแรกก็คือ ทั้งสัตว์และต้นไม้จำนวนมากต้องตายลงไป ประการต่อไปก็คือ ดินที่ถูกความร้อนก็จะแข็งเป็นอิฐ ฝนตกลงมาไม่สามารถที่จะดูดซับน้ำได้ ก็จะเกิดน้ำหลากเป็นอุทกภัยได้ง่าย

โดยเฉพาะบุคคลที่เผาป่านั้นมีหลายประเภทด้วยกัน ประเภทแรกก็คือ ต้องการที่จะหักล้างถางพง ทำความสะอาดไร่ของตนเอง แล้วไฟก็ลามเข้าพื้นที่ป่าไป

ประเภทที่สองก็คือเผาป่าเพราะต้องการจะให้มีเห็ด เนื่องจากว่าเห็ดบางประเภท อย่างเช่นเห็ดเผาะ จะเกิดจากขี้เถ้า ถ้าไม่เผาป่า เห็ดก็ไม่เกิด

ประการต่อไป พวกล่าสัตว์ เผาป่าแล้วก็ไปรออยู่ทางลำห้วยลำธาร พวกสัตว์ต่าง ๆ ต้องหนีลงไปลำห้วย ถึงจะรอดจากเปลวไฟได้ พวกพรานก็ล่าเอาตามสบาย โดยเฉพาะที่น่าสงสารที่สุดคือพวกเต่า พอถึงเวลาเดินหล่นตุ๊บลงไปในลำธาร คนก็เอากระสอบไปตามเก็บเอาเลย

อีกพวกหนึ่งเผาป่าเพื่อให้เกิดหญ้าใหม่ ที่เรียกว่าระบัด ซึ่งเป็นอาหารของบรรดาสัตว์กินพืช ไม่ว่าจะเป็นเก้ง กวาง หรือกระทิง วัวแดง ถึงเวลาระบัดขึ้นใหม่ ๆ ถ้าไปซุ่มอยู่อย่างไรก็มีสัตว์มาให้ยิง

ส่วนประเภทสุดท้าย สมควรโดนประหารชีวิตที่สุด เป็นสันดานที่เห็นต้นไม้ใบหญ้าแห้ง ๆ ไม่ได้ ต้องจุด ประมาณว่าไม่มีอะไรจะทำ เผาป่าเล่น..สนุกดี..!

ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าความขาดจิตสำนึก อาจจะเป็นเพราะว่าในครอบครัวไม่มีการบ่มเพาะมาก่อน ไปถึงครูบาอาจารย์ก็ไม่ได้เน้นในด้านนี้ กว่าที่จะไปบวชได้ก็แก่เกินแกง แก้ไขนิสัยอะไรไม่ได้แล้ว

แบบเดียวกับวันนี้ที่กระผม/อาตมภาพนั่งรับสังฆทานอยู่ มีแม่พาลูกชาย จะว่าวัยรุ่นก็ไม่ได้ ดูลักษณะหน้าตาก็เกิน ๒๐ ไปมากแล้ว มาแล้วก็กระโดกกระเดก อยู่นิ่งไม่ได้ แล้วแม่ก็สรุปว่าลูกยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ซึ่งตรงนั้นไม่ใช่ข้อแก้ตัว ถ้าหากว่าได้รับการอบรมมาดี ต่อให้เป็นเด็ก ก็จะมีกิริยามารยาทที่เรียบร้อยกว่านั้น