[เถรี]

เรื่องพวกนี้เราจะเห็นว่า ถ้าให้เราไปทำหน้าที่อย่างนั้นก็ไม่ใช่ความถนัดโดยตรง แต่ว่าเราก็ต้องช่วยคอยสนับสนุนกันอยู่ห่าง ๆ หรือว่าจะทุ่มเทกำลังกายกำลังใจเข้าไปช่วยเต็มที่ ก็แล้วแต่กำลังใจมากน้อยของแต่ละคน

ถ้าหากว่าบุคคลที่ช่วยงานในเว็บวัดท่าขนุน ซึ่งรุ่นเก่า ๆ ก็เลือนลางจืดจางหายไปหลายต่อหลายราย ใหม่ ๆ ที่อยู่ที่เป็นหลักในปัจจุบันก็อย่างไอ้ตัวเล็ก (พัชรีภรณ์ หยกอุบล) หรือไม่ก็แม่ชีกุ๋ย (อุษณี วงศ์ไตรรัตน์) หรือถ้าหากว่าที่เป็นหลักในการถอดเสียงธรรมเป็นตัวอักษรอย่างเผือกน้อย (เฉลิมเดช รุจิราวรรณ) ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ต้องบอกว่ามีหน้าที่การงานประจำทุกคน แต่ว่าทุ่มเทกำลังใจให้กับงานตรงหน้า ซึ่งถ้าไม่มีคนทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพก็คงแบกงานตายอยู่คนเดียว

อย่างที่เดินทางไปเหนือไปใต้ ถ้าหากว่าไปด้วยเครื่องบิน ก็มีป้ามอย (มณีวรรณ สัมฤทธิ์) ดูแลตรงนี้ให้ ถ้าไปโดยรถยนต์ก็มีน้องเล็ก (จิราพร ซื่อตรงต่อการ) หรือไม่ก็แดง (มงคล ม่วงน้อยเจริญ) ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป

ดังนั้น...สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราเห็น ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ารีบโมทนาด้วย เป็นบุญกุศลที่ได้ง่ายที่สุด แต่ทำได้ยากที่สุด เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าเราวางกำลังใจยินดีกับความดีของคนอื่นได้ยาก ส่วนใหญ่ทุกวันนี้ที่สาธุกันอยู่ ก็คือ "กูจะเอาบุญของมึง" ซึ่งเป็นการวางกำลังใจที่ผิด แทนที่จะได้สัก ๗๐ เปอร์เซ็นต์ ๘๐ เปอร์เซ็นต์ ของคนทำ ก็กลายเป็นว่าอาจจะเหลือแค่ ๓ เปอร์เซ็นต์ ๕ เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

เพราะว่าการวางกำลังใจในปัตตานุโมทนามัยนั้นก็คือ ในขณะที่เราอยากทำสิ่งนั้นเป็นอย่างยิ่งแล้วไม่มีโอกาสได้ทำ แต่มีบุคคลอื่นได้ทำในสิ่งนั้นแทนเรา เราพลอยยินดีในสิ่งที่เขาทำ เหมือนกับเราได้ทำด้วยตนเอง

เพราะฉะนั้น...ปัตตานุโมทนามัยจึงเป็นบุญที่ได้ง่ายที่สุด แต่ทำยากที่สุด บุคคลที่จะประกอบไปด้วยปัตตานุโมทนามัย จะต้องทรงพรหมวิหาร ๔ โดยเฉพาะมุทิตาพรหมวิหารเป็นปกติ บุคคลทั้งหลายเหล่านี้อิจฉาใครไม่เป็น ประมาณที่ภาษิตจีนเขาบอกว่า "โดนเขาหลอกไปขายก็ยังอุตส่าห์ช่วยเขานับเงิน" ไม่รู้หรอกว่าไอ้เงินที่ตัวเองนับ ก็คือเงินที่เขาซื้อตัวเองนั่นแหละ..!

ให้พวกเราพิจารณาดูกำลังใจของเรากันว่า ในปัจจุบันนี้เป็นอย่างไร อยากเป็นอย่างเขาไม่ใช่ความผิด แต่ต้องพยายามเลียนแบบและทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยอย่าไปอิจฉาริษยา สิ่งหนึ่งประการใดที่เราทำมาในอดีต ต่อให้ไม่อยากได้ ถึงเวลาก็จะมาเอง ดังนั้น...ถ้าหากเราตั้งหน้าตั้งตาสร้างความดีของเราไปเรื่อย ๆ เมื่อถึงเวลา ถึงวาระที่เหมาะสม สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นก็จะมาถึงเอง โดยที่ไม่มีอะไรขัดขวางได้

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และญาติโยมทั้งหลายที่ฟังอยู่ ซึ่งพลอยได้ฟังสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ไปด้วย..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)