[เถรี]

อย่างท่านเจ้าคุณอาจารย์เฉลา (พระเทพวิสุทธิโสภณ ป.ธ.๙, ดร.) วัดราชคฤห์ ท่านเรียนปริญญาเอกอยู่ ๕ ปี ส่วนกระผม/อาตมภาพเรียนอยู่ ๒ ปีกว่า ก็เลยไปจบพร้อมกัน ทั้ง ๆ ที่ตอนเรียนปริญญาเอกท่านเจ้าคุณอาจารย์เฉลาเป็นอาจารย์สอนวิชากรรมฐานให้ ก็คือท่านสอนไปพร้อมกับเรียนปริญญาเอกไปด้วย แล้วก็จบพร้อมกับลูกศิษย์

คราวนี้ที่ป๋าลอสูบบุหรี่หนัก ก็เลยเป็นมะเร็งกล่องเสียง ต้องผ่าตัดกล่องเสียงทิ้ง ซึ่งโดยปกติแล้วก็คือหมดอนาคต แต่ป๋าลอเป็นคนที่มีความเพียรพยายามมาก ไม่มีกล่องเสียง แต่พยายามจนออกเสียงเป็นภาษาพูดได้ ดังนั้น..ถ้าใครเคยสนทนากับป๋าลอ จะรู้สึกว่าเสียงพูดของท่านแปลก ๆ เพราะไม่ใช่เสียงที่เกิดจากเส้นเสียงปกติ คล้าย ๆ กับเป็นเสียงที่เปล่งจากท้อง จากอกมาแทน แต่ก็ฟังรู้เรื่องดี แล้วเป็นพระที่อารมณ์ดีมาก ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็สามารถทำให้เพื่อนฝูง "เฮฮาปาร์ตี้" ได้ตลอด

แต่คราวนี้พอเรียนปริญญาโทแล้วทำวิทยานิพนธ์กันเครียดมาก ป๋าลอก็เลยอาการป่วยกำเริบ พวกเราหลายคน โดยเฉพาะอาจารย์ชิตวัฒน์ วัดทุ่งน้อย ช่วยป๋าลอทำวิทยานิพนธ์กัน โดยที่ป๋าลอจะนอนยาวอยู่บนพื้น แล้วก็บอกว่าเนื้อหาเป็นอย่างไร เพื่อนก็ช่วยกันพิมพ์ให้ มีความอดทนสุด ๆ เอาจบปริญญาโทจนได้ แล้วท่านก็บอกว่า "พี่เล็ก..ไปเรียนเอกเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว ถ้าขืนไปเรียนเอก ผมเอาชีวิตไปทิ้งแน่นอน..!"


หลังจากนั้นท่านก็ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าจัด จากวัดท่าจัดมาเป็นเจ้าอาวาสวัดโพธิ์อ้น แล้วก็ลาออก เพราะว่าพระครูอนุกูลปัญญากร หรือที่พวกกระผม/อาตมภาพเรียกกันว่า "พี่สุชิน" เจ้าอาวาสวัดไผ่โรงวัว แบกภาระวัดใหญ่ขนาดนั้นไม่ไหว ก็ขอร้องเพื่อนก็คือป๋าลอ "ลาออกมาเป็นผู้ช่วยผมทีเถอะ..!"

คนทั่ว ๆ ไป ถ้าไม่รักเพื่อนจริง ๆ ตัวเองเป็นเจ้าอาวาสอยู่ แล้วให้ลาออกไปเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส ก็คงไม่มีใครเขาทำกัน แต่ป๋าลอทำ ด้วยความรักเพื่อน เสียสละไปช่วยงาน ดูแลวัดไผ่โรงวัว จนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต

จะว่าไปแล้วท่านก็เกิดปีเดียวกัน ปีกุน พ.ศ. ๒๕๐๒ แต่ป๋าลออ่อนเดือนกว่า ท่านเกิดเดือนกันยายน เมื่อวานนี้ตอนไปงานศพก็เจอคุณแม่ช้วน ปิ่นวิเศษ โยมแม่ของป๋าลอ อายุ ๘๔ ปี แล้วยังแข็งแรงมาก กระผม/อาตมภาพเข้าไปทักทาย พยายามพูดให้คลายกำลังใจว่า "โยมแม่ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ชลอท่านไปดีแล้ว"